Η Μεγάλη ληστεία του τρένου: Ενα «βλακώδες» σχέδιο με τυχερό αρχιληστή

Τρεις τα χαράματα της 8ης Αυγούστου 1963: ο Τζακ Μιλς, οδηγός της αμαξοστοιχίας του Βασιλικού Ταχυδρομείου που εκτελεί το δρομολόγιο Γλασκώβη – Λονδίνο, διακρίνει μέσα στο πυκνό σκοτάδι και ενώ διέρχεται από το Sears Crossing έναν κατακόκκινο σηματοδότη να του υποδεικνύει ότι πρέπει να σταματήσει. Εναν σηματοδότη που όπως γνώριζε από τις δεκάδες φορές που είχε κάνει τη διαδρομή, θα έπρεπε να είναι πράσινος, καθώς δεν υπήρχε λόγος για στάση. Τι θα είχε συμβεί αν απέδιδε το κοκκίνισμά του σε βλάβη και συνέχιζε κανονικά τη διαδρομή του; Θα είχε αποτρέψει μια από τις μεγαλύτερες ληστείες όλων των εποχών. Ομως τράβηξε φρένο. Για να δει μια ομάδα αγνώστων να εισβάλλουν στον συρμό φορώντας μάσκες, σκουφιά του σκι και κράνη και να αφαιρεί 121 ταχυδρομικούς σάκους με 2,3 εκατομμύρια στερλίνες.

17η Νοεμβρίου 2011: Ο Ρόνι Μπιγκς, ο διασημότερος από τους συμμετέχοντες στη «Μεγάλη ληστεία του τρένου», παρουσιάζει την αναθεωρημένη αυτοβιογραφία του με τίτλο (σε ελεύθερη μετάφραση) «Ενας άνδρας αποκαλύπτεται: η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι», παραμένοντας προκλητικός και στη δύση της ζωής του: ένας γέροντας που αν και η κλονισμένη υγεία του δεν του επέτρεπε να μιλήσει (επικοινωνούσε σχηματίζοντας λέξεις με τη χρήση ειδικής συσκευής) «καμάρωνε» πάντα για τον έκλυτο βίο του. Ως προκλητικά αμετανόητος κατηγορείται και σήμερα, πενήντα χρόνια μετά τη ληστεία. Την ίδια στιγμή η ιστορία του και η ιστορία των συνεργατών του στο κόλπο εξακολουθούν να εμπνέουν συγγραφείς, σεναριογράφους, σκηνοθέτες και όχι μόνο, με τα στούντιο του ITV1 να προσθέτουν εσχάτως στην πλούσια παραγωγή των προηγούμενων χρόνων (βιβλία, ταινίες, βιντεοπαιχνίδια, τραγούδια) και το βασισμένο στη ζωή του σίριαλ «Mrs Biggs».

Με έμπνευση τα γουέστερν

Στην πραγματικότητα εγκέφαλος της ληστείας ήταν ο Μπρους Ρέινολντς (συγγραφέας και αυτός, στη συνέχεια, της «Αυτοβιογραφίας ενός κλέφτη») ο οποίος χρησιμοποίησε για τις ανάγκες του φιλόδοξου σχεδίου την… εμπειρία που αποκόμισε από την παρακολούθηση ταινιών γουέστερν. Συγκεντρώνοντας μια ομάδα αναξιοπαθούντων που επιζητούσαν το εύκολο χρήμα, σχεδίασε μαζί τους την επίθεση στο τρένο χωρίς όμως να φροντίσει τις μικρολεπτομέρειες που οδήγησαν στην άμεση σύλληψη των 12 από τους 15 συνεργούς. Οι ληστές κάλυψαν τον πράσινο σηματοδότη που επέτρεπε την ελεύθερη διέλευση του τρένου από το πέρασμα Sears και με τη βοήθεια μιας φορητής μπαταρίας ενεργοποίησαν το κόκκινο φανάρι. Ακολούθως εισέβαλαν στο πρώτο βαγόνι ακινητοποιώντας τον οδηγό και ζητώντας του να μεταφέρει το τρένο σε κοντινή γέφυρα όπου περίμεναν φορτηγά για τη μεταφόρτωση της λείας τους. Οταν εκείνος αντέδρασε τον χτύπησαν στο κεφάλι (γεγονός που του προκάλεσε μόνιμο πρόβλημα υγείας) υποχρεώνοντάς τον να υπακούσει. Μισή ώρα αργότερα είχαν εγκαταλείψει την αμαξοστοιχία. Ομως μια σειρά από λάθη, όπως ορισμένες κουβέντες που είχαν ανταλλάξει με εργαζομένους στο τρένο, τα δαχτυλικά αποτυπώματά τους, καθώς και η άμεση και αλόγιστη χρήση των χρημάτων που απέσπασαν, οδήγησαν εύκολα την Αστυνομία στα ίχνη τους. Το δικαστήριο επέβαλε στους 12 συλληφθέντες συνολικά 307 χρόνια κάθειρξης.

Κινηματογραφικό σκηνικό

Οπως φάνηκε από το αποτέλεσμα, η «Μεγάλη ληστεία του τρένου» δεν ήταν μια έξυπνη ληστεία. Ηταν επίδειξη θράσους. Του θράσους που συνόδευσε τη μελλοντική ζωή των εμπλεκομένων σε αυτήν, κυρίως του… σταρ Ρόνι Μπιγκς. Ο ληστής καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκισης, έπειτα όμως από 15 μήνες απέδρασε σκαρφαλώνοντας στον ύψους 10 μέτρων περιμετρικό τοίχο του σωφρονιστηρίου Βάντσγουορθ, χρησιμοποιώντας στη συνέχεια μια ανεμόσκαλα, για να επιβιβαστεί τελικά στο φορτηγάκι που τον περίμενε. Αφού πέρασε από τις Βρυξέλλες και το Παρίσι μαζί με τη γυναίκα και τα παιδιά του, και αφού απέκτησε νέο, παραποιημένο, διαβατήριο και άλλαξε τα χαρακτηριστικά του προσώπου του με πλαστική επέμβαση, κατέληξε στην Αυστραλία. Οταν πληροφορήθηκε ότι η Interpol βρισκόταν στα ίχνη του κατέφυγε στη Βραζιλία όπου έζησε για αρκετά χρόνια κερδίζοντας τα προς το ζην με διάφορες απατεωνιές –μεταξύ άλλων έδινε πάρτι όπου οι συμμετέχοντες μπορούσαν να τα πιουν μαζί του έναντι αδράς αμοιβής –αλλά και κάνοντας φωνητικά, ακόμα και σε τραγούδια των Sex Pistols. Η Αστυνομία τον ανακάλυψε και πάλι, οι Αρχές όμως της χώρας αρνήθηκαν να τον εκδώσουν καθώς η στριπτιζέζ ερωμένη του ήταν έγκυος στο παιδί του –η βραζιλιάνικη νομοθεσία ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητη σε θέματα πατρότητας. Το 1981 απήχθη από ομάδα βρετανών πρώην στρατιωτικών που φιλοδοξούσαν να τον οδηγήσουν πίσω στην πατρίδα για να εισπράξουν την επικήρυξη, όταν όμως το σκάφος που τους μετέφερε έπαθε βλάβη στα Μπαρμπέιντος, η κυβέρνηση της νησιωτικής χώρας αρνήθηκε με τη σειρά της να τον εκδώσει στη Βρετανία και τον έστειλε πίσω στη Βραζιλία –εκτός από θρασύς υπήρξε και τυχερός.

Ο απένταρος απατεώνας

Στις 7 Μαΐου 2001 ο Μπιγκς επέστρεψε οικειοθελώς στη μητέρα πατρίδα, απένταρος και με πολλά προβλήματα υγείας, με αεροσκάφος ναυλωμένο από την εφημερίδα «Sun» –το έντυπο έδωσε και μερικές χιλιάδες στερλίνες για να εξασφαλίσει τα δικαιώματα της ιστορίας του. Οδηγήθηκε στη φυλακή. Το 2002, παράλυτος έπειτα από τέσσερα εγκεφαλικά επεισόδια, παντρεύτηκε τη βραζιλιάνα φίλη του Ραϊμούντα Ρόθεν (ο πρώτος γάμος του είχε λυθεί στο μεταξύ). Το 2009, ημιθανής, αποφυλακίστηκε έπειτα από απόφαση του βρετανού υπουργού Δικαιοσύνης Τζακ Στρο «για ανθρωπιστικούς λόγους». Είναι όμως ακόμη εδώ! Μοιράζοντας τις δύσκολες ημέρες του ανάμεσα στο σπίτι του γιου του Μάικλ στο Βόρειο Λονδίνο, σε νοσοκομεία και σε ιδρύματα, εισπράττοντας μια μικρή σύνταξη αλλά και απολαμβάνοντας εικοσιτετράωρη περίθαλψη, μια προσφορά του βρετανικού συστήματος Υγείας, δηλαδή των φορολογουμένων…