Στη λιτή αίθουσα της Στοάς Κοραή μια έκθεση, όχι για περαστικούς, διηγείται το μέσα και το έξω μιας εποχής.
Προβάλλονται εδώ σπίτια αποσυρμένα. Εκείνα που έμοιαζαν με έπιπλα και τους δρόμους μας παλιότερα κοσμούσαν. Ο Πέτρος Ζουμπουλάκης θυμίζει την πόλη που χάθηκε μέσα στην άθλια πράξη της κατεδάφισης. Ο πίνακας, για παράδειγμα, με τη βαθιά πράσινη πόρτα και με το επώδυνο «πωλείται» ιστοριογραφεί έναν τύπο μιας ιδιωτικότητας που θα εξουδετερωθεί. Για να παραχωρήσει τη θέση της σε μια δήθεν νέα ισότητα στην πραγματοποίηση της οποίας τα λαχεία θα υπηρετούν την αναξιοπρέπεια της πολυκατοικιακής τυχαίας ελεημοσύνης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
