«Είδες τον «Απόστρατο»;». Ερώτηση που άκουσα τουλάχιστον δέκα φορές στη Θεσσαλονίκη, κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου που ολοκληρώνεται απόψε. Στις περισσότερες περιπτώσεις η απάντηση που ακολουθούσε ήταν ενθουσιώδης («μα τι ωραία ταινία!») ή εξέφραζε απογοήτευση, όχι επειδή η ταινία δεν άρεσε στον ερωτώμενο (που συνέβη κι αυτό βεβαίως), αλλά επειδή δεν είχε καταφέρει να τη δει. Μια ταινία γνήσια ελληνική, η δεύτερη μεγάλου μήκους μυθοπλασίας του Ζαχαρία Μαυροειδή (εννέα χρόνια μετά τον «Ξεναγό»), αλλά και μία από τις αρκετές ελληνικές που, σαν να το ήθελε η μοίρα, ξεχώρισαν ακριβώς τη χρονιά της επετείου των 60 χρόνων λειτουργίας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Στο κείμενο που ακολουθεί στεκόμαστε σε εκείνες που για διάφορους λόγους βρέθηκαν στο επίκεντρο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
