Βούτσης Νίκος Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, τ. Πρόεδρος της Βουλής

Ζήτημα δημοκρατίας η στήριξη των έντυπων δημοσιογραφικών εγχειρημάτων

Ειλικρινά εύχομαι τη μακροημέρευση του «Βήματος» μέσα σε ένα μεταβαλλόμενο και αρνητικό, διεθνώς και ιδιαίτερα στη χώρα μας, περιβάλλον για τις έντυπες εκδόσεις. Είναι ζήτημα δημοκρατίας η στήριξη και η συνέχιση των έντυπων δημοσιογραφικών εγχειρημάτων, με την ένταξή τους βεβαίως και στο συνεργατικό περιβάλλον που οι ηλεκτρονικές εκδόσεις και οι ιστοσελίδες συνεισφέρουν για την πρόσβαση, ιδιαίτερα της νέας γενιάς, στην ενημέρωση, στην έρευνα αλλά και στην έκφραση γνώμης για τα γεγονότα που έχουν πάντοτε τον πρώτο λόγο στη διαμόρφωση τόσο της πολιτικής ατζέντας όσο και της καθημερινότητας των πολιτών.

Η ιστορικότητα του «Βήματος», μάλλον πιο σωστά «των Βημάτων» που επιβίωσαν και έδωσαν το αποτύπωμά τους σε όλες τις πολυτάραχες περιόδους της ιστορίας μας, καθιστούν εκ προοιμίου αντικείμενο σεβασμού, ανεξάρτητα κριτικών απόψεων, ενστάσεων και πολιτικών διαφωνιών, το δημοσιογραφικό εγχείρημα που αποτέλεσε πεδίο ανάδειξης απόψεων, προσεγγίσεων και προσώπων στα πεδία του πολιτισμού, των διεθνών και ιδιαίτερα των ευρωπαϊκών μεγάλων ανακατατάξεων. Βεβαίως και στο πεδίο των εσωτερικών πολιτικών αντιπαραθέσεων και του γενικού πολιτικού στίγματος που πάντοτε είχε η εφημερίδα σε συνάρτηση με το δίπολο προοδευτικές – συντηρητικές δυνάμεις. Ακόμα και όταν, όπως πρόσφατα, γίνεται με την επίκληση ως γενικού κινδύνου και αντιπάλου του «λαϊκισμού», υπερασπίζεται κατά τη γνώμη μου, εν τέλει την πλέον συντηρητική και ακραία αναθεωρητική για τις κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις της μεταπολίτευσης, κυβερνητική εκδοχή των ημερών μας.

Σημειώνω ότι «Το Βήμα» παρέμεινε σταθερά στην πλευρά των «εφημερίδων γνώμης». Δεν αποπειράθηκε σε δύσκολους καιρούς, ιδιαίτερα επαναλαμβάνω μέσα στην παρατεταμένη κρίση των έντυπων εκδόσεων, να γίνει πεδίο μιας δημοσιογραφίας που ευνοεί «δολοφονίες χαρακτήρων» ή και τη δημιουργία μιας υστερίας, μιας κουλτούρας ηθικού πανικού απέναντι στην κοινωνία και μέσα στην πολιτική ζωή του τόπου.

Σημειώνω, επίσης, την ιδιαίτερη συνεισφορά στα γράμματα, στον πολιτισμό, στον διάλογο και στις στρατηγικές για την παιδεία, στην ανάδειξη και στην ανατροφοδότηση με τον διεθνή περίγυρο κάθε εποχής, ως λειτουργία παιδαγωγική αλλά και σαφώς εξωστρεφή.

Ιδιαίτερα στην εποχή μας, που εμφανίζονται επάλληλες πρωτοφανείς διεθνείς κρίσεις, με δυναμική ανατροπών και μέγιστης επικινδυνότητας από την τρομακτική αύξηση των ανισοτήτων μέχρι την κλιματική κρίση και την πυρηνική απειλή, έχει ιδιαίτερη σημασία να ενθαρρύνεται η δημόσια και απροκατάληπτη επικοινωνία με τις εναλλακτικές πάνω στα επίδικα της εποχής μας. Οι δημόσιες πολιτικές για την Υγεία, την Παιδεία και τη στήριξη της Εργασίας, οι στρατηγικές αλληλεγγύης στην αντιμετώπιση των αδιεξόδων της ΕΕ, η σταθερότητα στην περιοχή μας και βέβαια η ειρήνη πρέπει να είναι στο επίκεντρο τόσο του δημόσιου διαλόγου όσο και της ενθάρρυνσης για τη δημιουργία ενός πεδίου για προοδευτικές προγραμματικές συγκλίσεις.

Ολοι κρινόμαστε και βέβαια τα κόμματα της σύγχρονης Αριστεράς και ευρύτερα της προοδευτικής παράταξης για την ανταπόκρισή μας στα ζητούμενα του νέου ιστορικού αυτού κύκλου. Ο Τύπος, εν προκειμένω το ιστορικό «Βήμα», αναμετριέται και θα κριθεί επίσης από τους αναγνώστες του για μία ακόμα φορά στο πεδίο της έγκυρης ενημέρωσης και ανάπτυξης του κριτικού λόγου σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνάει η χώρα, η Ευρώπη και ο κόσμος όλος.

Ανεξάρτητα των ιδιαίτερων απόψεων ή ιδεών που εκφέρονται στις πρωτόγνωρες συνθήκες που η «κατάσταση εξαίρεσης» λόγω πανδημίας επέβαλαν ως περιστολή δικαιωμάτων ή κυρίως αξιοποιήθηκε από την εκτελεστική εξουσία για εκτεταμένη αποστέρηση δικαιωμάτων, η ερευνητική δημοσιογραφία έδωσε πνοή ελευθερίας και αναζήτησης πραγματικά της αλήθειας ώστε να χυθεί φως αντί της συγκάλυψης στο σκάνδαλο των υποκλοπών που είναι στα όρια της δημοκρατικής εκτροπής.

«Το Βήμα» έχει τη δικιά του συνεισφορά καθώς δεν ακολουθεί τη συνταγή της ένοχης αποσιώπησης, των συμψηφισμών και της φανατικής προσκόλλησης στο αδιανόητο κυβερνητικό αφήγημα.

Εν τέλει επειδή κάθε εφημερίδα είναι πρώτα από όλα οι άνθρωποί της σε όλες τις βαθμίδες λειτουργίας της, εύχομαι στους εργαζόμενους σε όλα τα επίπεδα μέσα στον οργανισμό μακροημέρευση και ασφάλεια στη δικιά τους δουλειά, στο δημοσιογραφικό λειτούργημα, με παράλληλη συνεχή βελτίωση των εργασιακών συνθηκών και των αμοιβών τους.

ΓΡΑΦΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ