Στo προηγούμενo φύλλο, την πρώτη αναφορά μας στην αποκαλούμενη και «χρυσή τομή», την είχαμε συνοδεύσει με την προτροπή να πάρουμε ένα κλαδάκι όσο γίνεται πιο ευθύγραμμο και να το σπάσουμε σε δύο άνισα κομμάτια. Αν το σπάσιμο αυτό δεν γίνει τυχαία (για παράδειγμα, αν είχε μήκος 13 εκατοστά θα πρέπει να προκύψουν από αυτό δύο άλλα, με μήκη 8 και 5 εκατοστά αντίστοιχα), διαιρώντας τα μήκη των δύο κομματιών θα πάρουμε έναν αριθμό πολύ κοντά στον: 1,6180339887498948482…
Τότε μπορούμε να πούμε ότι χωρίσαμε «αρμονικά» το αρχικό εκείνο κλαδάκι σε δύο άλλα τμήματα (στο παράδειγμά μας 8/5 = 1,6 και 13/8 = 1,625, δηλαδή ακόμη πιο κοντά στο σωστό). Και αυτό υπήρχε από το 300 π.Χ. περίπου στο πόνημα του Ευκλείδη «Στοιχεία», Βιβλίο 6, όμως εξαιρετικά απλά, ως πρόταση με τον αριθμό 30.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
