Χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη

Η εµπειρία της τελευταίας δεκαετίας, κατά την οποία τόσο η Ελλάδα όσο και η Ευρωπαϊκή Ενωση συνολικά βίωσαν µία γενικευµένη οικονοµική, πολιτική και κοινωνική κρίση, κατέδειξε τις αδυναµίες του ευρωπαϊκού εγχειρήµατος, ιδίως από οργανωτικής και διαχειριστικής απόψεως, αλλά και την πρόδηλη ανάγκη περαιτέρω εµβάθυνσης της Ενωσης προς την κατεύθυνση της δηµιουργίας µιας πλήρως λειτουργικής Οµοσπονδίας κρατών.

Η ενίσχυση της δηµοκρατίας, της διαφάνειας, της ανεξαρτησίας των θεσµών, η διασφάλιση του κράτους δικαίου, των ατοµικών και κοινωνικών δικαιωµάτων και της οικονοµικής και δηµοσιονοµικής σταθερότητας, η οργάνωση µιας συντεταγµένης και ενιαίας ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής αλλά και η µέριµνα για µία κοινή ευρωπαϊκή στρατηγική που θα εγγυάται την ασφάλεια και την άµυνα των κρατών-µελών, θα πρέπει να συνιστούν απόλυτες προτεραιότητες για την ΕΕ.

Δεν παύουν όµως να παραµένουν και προκλήσεις, αν ληφθεί υπ’ όψιν η µάστιγα του αντιευρωπαϊκού λαϊκισµού και του ευρωσκεπτικισµού, που βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε σειρά κρατών της ηπείρου.

Τα διδάγµατα της οικονοµικής κρίσης του 2008, του µεταναστευτικού και προσφυγικού κύµατος προς την Ευρώπη από το 2015 αλλά και οι ευκαιρίες που διαφαίνονται µετά την αναµενόµενη έξοδο του Ηνωµένου Βασιλείου από την Ενωση, οφείλουν να µας κάνουν να αναστοχαστούµε τον ρόλο και τη θέση της ΕΕ σήµερα και στο µέλλον. Είναι δε βέβαιον ότι δεν αρµόζει η τελευταία να παραµένει θεατής ή ενεργούµενο στη διελκυστίνδα µεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, ή να παρακολουθεί αµέτοχη τη ρωσική και τουρκική προκλητικότητα.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση θα πρέπει να απαλείψει τις εσωτερικές της αντιφάσεις, να απαγκιστρωθεί από την εξάρτηση των εθνικών κυβερνήσεων και να αναλάβει ηγετικό ρόλο. Για τους προαναφερθέντες λόγους, υπογραµµίζεται η επικαιρότητα του φεντεραλιστικού κινήµατος (UEF), το οποίο, κατά τα τελευταία εβδοµήντα χρόνια, προωθεί την οµοσπονδιοποίηση της Ευρώπης. Το τολµηρό αυτό εγχείρηµα αποσκοπεί στην καλλιέργεια µιας κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας και στη δηµιουργία ενός συστήµατος δηµοκρατικής και – κατά το δυνατόν – συµµετοχικής διακυβέρνησης, το οποίο θα απαρτίζεται από την κεντρική-οµοσπονδιακή και τις εθνικές-οµόσπονδες δικαιοταξίες, και θα δίνει αποτελεσµατικές λύσεις στα προβλήµατα των πολιτών µετέχοντας παράλληλα ενεργά στο διεθνές γίγνεσθαι. Είναι χρέος της Ευρώπης να δώσει τη φιλελεύθερη απάντηση στα προβλήµατα, αποχωριζόµενη τη µυωπική της εσωστρέφεια και να αποτελέσει τον παγκόσµιο προµαχώνα της δηµοκρατίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας και της χρηστής διακυβέρνησης.

Το φεντεραλιστικό κίνηµα είναι εδώ για να συνδράµει ακριβώς αυτήν την προσπάθεια και να οδηγήσει στην καλλιέργεια ενός παραγωγικού διαλόγου µεταξύ πολιτικού κόσµου, παραγωγικών φορέων και κοινωνίας των πολιτών σχετικά µε τις προοπτικές και την ανάγκη για περισσότερη Ευρώπη. Στο πλαίσιο αυτό, την Παρασκευή 8 Νοεµβρίου και ώρα 17.30, θα διεξαχθεί στην αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα η πανηγυρική ιδρυτική συνέλευση της Ελληνικής Ενωσης για την Οµοσπονδία της Ευρώπης (ΕνΕΟΕ), η οποία θα αποτελεί το ελληνικό τµήµα της Ενωσης Ευρωπαίων Φεντεραλιστών (UEF), παρουσία ευρωπαϊκών παραγόντων και προσωπικοτήτων της πολιτικής σκηνής αλλά και της κοινωνίας των πολιτών. Απευθύνουµε ως εκ τούτου ευρύ κάλεσµα σε όλες και όλους που θέλουν να µετάσχουν στην προσπάθεια οµοσπονδιοποίησης της Ευρώπης µέσω της σύγκλισης των κρατών-µελών και της διευρυµένης και εις βάθος συνεργασίας τους, ανεξαρτήτως κοµµατικής ταυτότητας, να παρευρεθούν στην ιδρυτική συνέλευση της ΕνΕΟΕ και να µεταδώσουν το µήνυµα ότι, ως Ευρωπαϊκή Ενωση, είµαστε ισχυρότεροι µαζί.

Ο κ. Στάθης-Ραφαήλ Πασγιάνος
είναι φοιτητής Νοµικής Σχολής Αθηνών.