Τα τελευταία χρόνια έχουν δοθεί πολλές αφορμές για να αναρωτηθούμε «πώς φτάσαμε εδώ;». Αφηρημένοι μέσα στις σιγουριές μας και στη μονοσήμαντη ανάγνωση και ερμηνεία του κόσμου που περισσότερο μοιάζει με ένα κράμα από ευσεβείς πόθους και εφηβικές εμμονές, ξυπνάμε τα πρωινά μέσα στην έκπληξη.
Το 42% της Λεπέν, τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής πριν από λίγα χρόνια, τα σκληρά και απολυταρχικά καθεστώτα που εδραιώνονται σε διάφορες γωνιές του πλανήτη – με την ανοχή των πολιτών τους – αλλά και οι «παρεκτροπές» τύπου Ουγγαρίας στην Ευρώπη, αποδεικνύουν με τον δύσκολο τρόπο ότι ο κόσμος απέχει πολύ από αυτό που έχουμε εμείς στο κεφάλι μας και κυρίως από τις εύκολες γενικεύσεις που προκύπτουν από τον στενό κύκλο του περιβάλλοντός μας. Οταν ξεπεράσουμε το σοκ τού πώς και κυρίως πότε τόσοι πολλοί γοητεύτηκαν από τόσο αδιανόητες ιδέες στον 21ο αιώνα ας δούμε και γιατί η Δημοκρατία έπαψε να είναι γοητευτική για αυτούς.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
