Ο τουρισμός φέτος στην Ελλάδα ξεπέρασε τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις και σύμφωνα με τα οικονομικά στοιχεία ξεπερνά σε έσοδα τα 20 δισ. ευρώ. Ταξίδεψαν οι ξένοι, μετά τον διετή εγκλεισμό της πανδημίας, ταξίδεψαν όμως και οι Ελληνες, παρά τις οικονομικές δυσκολίες. Πού πήγαν όμως όλα αυτά τα εκατομμύρια των ταξιδιωτών; Κυρίως σε νησιωτικούς και παραθαλάσσιους προορισμούς. Ομως, οι τουριστικές «επιλογές» είναι τυχαίες ή κατευθυνόμενες; Υπάρχει ένας δημόσιος προγραμματισμός αναφορικά με τη «διανομή» και τη διαχείριση των τουριστικών ροών;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα μπορεί να συνδεθεί με το σοβαρό πρόβλημα της εγκατάλειψης της υπαίθρου· με την πληθυσμιακή αποδυνάμωση πολλών χωριών και κοινοτήτων του τόπου μας, και συνεπώς με την ερήμωση των οικισμών, είτε «παραδοσιακών» είτε όχι. Μαζί με την αποδυνάμωση των τοπικών δραστηριοτήτων, αγροτικών και άλλων εξαιτίας της δραματικής πληθυσμιακής απομείωσης, είναι ορατός ο κίνδυνος της πλήρους απώλειας της τοπικής κοινωνικής υπόστασης, αυτής καθαυτής της ύπαρξης πολλών ελληνικών χωριών. Το πρόβλημα αυτό δεν είναι ελληνικό αλλά παρατηρείται και σε άλλες χώρες της ευρωπαϊκής Μεσογείου. Διαβάζουμε για παράδειγμα στην ιταλική οικονομική εφημερίδα «Il Sole 24 Ore» (18 Σεπτ. 2022) ότι η δημογραφική παρακμή της χώρας αποτυπώνεται στα μικρά χωριά που εγκαταλείπονται από τους νέους, ότι από τον Νότο έως τον Βορρά της Ιταλίας βρίσκονται σε σοβαρή πληθυσμιακή κρίση 3.800 χωριά, ότι είναι αναγκαίες επενδύσεις έτσι ώστε να εξασφαλίζεται σειρά βασικών υπηρεσιών όπως περίθαλψη, σχολείο, φαρμακείο, συγκοινωνία. Υπολογίζεται ότι για τη διάσωση των ιταλικών οικισμών απαιτούνται συνολικά 3,3 δισ. ευρώ, μέρος των οποίων έχει ήδη εξασφαλιστεί από ευρωπαϊκούς πόρους. Στη δική μας μικρότερη σε έκταση Ελλάδα ποια είναι η αντίστοιχη προσέγγιση;
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
