Εχει μια μελαγχολική αισθαντικότητα το «Τρυφερό σου ροζ» που τραγουδούσε η Αρλέτα πίσω στα 80s, σε στίχους της Μαριανίνας Κριεζή και μουσική του Λάκη Παπαδόπουλου. Ισως γι’ αυτό το εν λόγω τραγούδι ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ένα καλοκαιρινό πρωινό, πριν από δύο χρόνια, όταν βρέθηκα περιτριγυρισμένος από το πιο τρυφερό ροζ, με τα πόδια μου μέσα στο πιο καθαρό και διαυγές νερό του κόσμου, και με μια αίσθηση ηρεμίας και ευτυχίας που είχα καιρό να νιώσω. «Δεν είναι ο κόσμος πουθενά πιο τρυφερός απ’ το δικό σου ροζ…». Μέρος ενός πίνακα όπου το ελαφρύ ροζ ήταν η βάση, η πρώτη στρώση χρώματος, πάνω και γύρω από την οποία προστίθεντο οι λεπτομέρειες, όλα τα άλλα χρώματα που συνέθεταν το τοπίο (το τιρκουάζ, το γαλάζιο και το γαλαζοπράσινο), απολάμβανα τη στιγμή. Ημουν τυχερός γιατί ήταν πολύ νωρίς και οι ορδές των τουριστών που σε λίγο θα κατέκλυζαν την παραλία δεν είχαν κάνει την εμφάνισή τους. Ολη η ομορφιά ήταν δική μου, δική μας. Δέκα – είκοσι άνθρωποι ήμασταν όλοι κι όλοι σκορπισμένοι στο Ελαφονήσι, την εξωτική, όπως τη χαρακτηρίζουν, παραλία της Κρήτης. Είχε και καιρό υπέροχο, έναν ήλιο τεράστιο, έναν ουρανό καταγάλανο και άπνοια, γεγονός που αναδείκνυε σε όλη την ιδιαίτερη καλλονή της τη ροζ (σε ορισμένα σημεία) αμμουδιά, για την οποία έχει γίνει διάσημη η περιοχή. Μία ακόμα ροζ αμμουδιά από τις λίγες που βρίσκουμε σπαρμένες σε διάφορα μέρη του κόσμου. Οπου, εκεί που σκάει το κύμα, το σύνηθες μπεζ της άμμου δίνει τη θέση του στο ροζ. Λες και κάποιος πήρε το πινελάκι και τις μπογιές του και χρωμάτισε με υπομονή τον έναν κόκκο μετά τον άλλον, προσθέτοντας μια αίσθηση σουρεαλισμού στην αποστομωτική γοητεία της φύσης.
Δεν είναι, βεβαίως, αποτέλεσμα μαγείας, ούτε είναι ανεξήγητο το φαινόμενο. Στην πραγματικότητα, οι ροζ παραλίες σαν το Ελαφονήσι δημιουργούνται από μικροοργανισμούς αόρατους από το ανθρώπινο μάτι, από τα μικροσκοπικά θραύσματα των κόκκινων κοχυλιών ή και από τους κοραλλιογενείς υφάλους που βρίσκονται σε διάφορές περιοχές. Ο επιχρωματισμός τους, ή μάλλον η διαδικασία δημιουργίας αυτής της ροζ άμμου είναι υπόθεση πολλών χρόνων, γι’ αυτό και οι ροζ παραλίες είναι τις περισσότερες φορές περιοχές προστατευόμενες. Κοντολογίς, ο επισκέπτης μπορεί να κολυμπήσει και να απολαύσει την ομορφιά που τον περιτριγυρίζει, δεν επιτρέπεται όμως να πάρει άμμο μαζί του, ούτε να προχωρήσει σε ενέργειες που μπορεί να βλάψουν το τοπίο, όπως π.χ. να κόψει τα φυτά που φυτρώνουν στην περιοχή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
