Οταν ο Δημήτρης Καραντζάς, σε κουβέντες για το θέατρο, τυχαίνει να ακούσει το ουσιαστικό «πλοκή» και το ρήμα «καταλαβαίνω» αρχίζει να νιώθει άβολα. Οχι με τον εαυτό του, με τους άλλους. «Ναι, διότι το θέμα δεν είναι να αποσπάσεις κάτι συγκεκριμένο, αλλά να εμπλακείς σε μια διαδικασία, ενίοτε δύσκολη. Αν αυτό που μας νοιάζει είναι να χαϊδέψουμε το κοινό, να του τα κάνουμε όλα λιανά, καλύτερα να αλλάξουμε δουλειά» έλεγε τις προάλλες προς «Το Βήμα» ο 34χρονος σκηνοθέτης και δραματουργός. Τον συναντήσαμε στην οδό Καπνοκοπτηρίου 8, στο κέντρο της Αθήνας, στο Θέατρο Προσκήνιο, του οποίου την καλλιτεχνική διεύθυνση έχει αναλάβει, την επομένη της «δεύτερης» πρεμιέρας της παράστασης «Φαίδρα» (το φοβερό θεατρικό ποίημα της Ρωσίδας Μαρίνας Τσβετάγεβα) που συνεχίζεται εκεί μετά από μια προγραμματισμένη αντικατάσταση στη διανομή. «Προτού ξαναρχίσουμε, είχαμε κλείσει ήδη τρεις φορές. Ολο αυτό το διάστημα συνηθίσαμε τα πράγματα να πηγαίνουν πίσω και να μην τρέφουμε πολλές προσδοκίες. Αρκεί να είναι λειτουργικά, τουλάχιστον. Εχει παγιωθεί στην περίοδο της πανδημίας ένα αίσθημα ματαίωσης. Δεν φταίει κανείς και, επειδή αυτό δεν εκτονώνεται, μετατρέπεται σε μια μετέωρη λύπη που διαποτίζει τα πάντα. Όμως η ανταπόκριση του κοινού, ιδίως των νεότερων θεατών, είναι και παρηγορητική και συγκινητική, δείχνει ότι υπάρχει ελπίδα σε μια χώρα που τη χάνει κανείς σχεδόν σε καθημερινή βάση. Μεταξύ άλλων, για να μην ξεχνιόμαστε, και από την κατ’ ευφημισμόν υπουργό Πολιτισμού της χώρας, από το στόμα της οποίας βγήκε μίσος για τους καλλιτέχνες, βγήκαν αδιανόητα και απαράδεκτα λόγια» συμπλήρωσε ο ίδιος.
Κύριε Καραντζά, η συγκυρία συντηρεί την αβεβαιότητα. Ωστόσο, πώς οραματίζεστε το Προσκήνιο υπό κανονικές συνθήκες;
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
