Το τέλος των ψευδαισθήσεων

Τη στιγμή που η Ελλάδα έφθασε στο σημείο να διαμαρτύρεται για τη συμμετοχή του Κονγκό στην περιώνυμη διάσκεψη του Βερολίνου, η Αγκυρα, εκμεταλλευόμενη το κλίμα ρευστότητας που επικρατεί στη γενικότερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου από τις άστοχες και επικίνδυνες αμερικανικές επεμβάσεις και την ουσιαστική ευρωπαϊκή απουσία, υιοθετεί τώρα την πολιτική τού μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Ετσι δεν δίστασε ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών – και ενώ το μπαράζ των παραβιάσεων αυξάνεται καθημερινά στο Αιγαίο – να καλέσει την Αθήνα να συνάψει μνημόνιο κατανόησης για τον καθορισμό θαλάσσιας δικαιοδοσίας, παρόμοιο με αυτό που υπέγραψε με την κυβέρνηση της Τρίπολης! Συνεχίζει δηλαδή μια πορεία πρωτοβουλιών και επαφών σε διεθνές επίπεδο, που μόνον διπλωματική απομόνωση δεν φανερώνει, όπως λανθασμένα θέλει να θεωρεί η ελληνική πλευρά.

Είναι καιρός λοιπόν να απαλλαγούμε από τις ψευδαισθήσεις μας θεωρώντας ότι η Τουρκία βρίσκεται στο στόχαστρο των διεθνών επικρίσεων για την πολιτική της. Διότι μπορεί μεν να υπάρχουν προσεκτικά διατυπωμένες αντιρρήσεις για την τουρκική πολιτική από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ή τον αμερικανό πρεσβευτή στην Αθήνα, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν όμως τις αγνοεί πλήρως, καθώς ανά πάσα στιγμή μπορεί να σηκώσει το τηλέφωνο (όπως και το έκανε) και να μιλήσει με τον ομοϊδεάτη του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος ως γνωστόν τον θαυμάζει απεριόριστα. Παράλληλα διατηρεί τη γνωστή στενή σχέση με τον πρόεδρο Πούτιν και την ολιγότερo στενή με την Ανγκελα Μέρκελ, η οποία δεν παρέλειψε (όπως συνέβη με τον Κυριάκο Μητσοτάκη) να τον καλέσει στο Βερολίνο. Ετσι παίζει ουσιαστικά ανενόχλητος σε όλα τα ταμπλό.