Στην τελευταία ενότητα του κειμένου του «Υστερόγραφο για τις κοινωνίες του ελέγχου», ο Ζιλ Ντελέζ αναφέρεται στο «όραμα» του Φελίξ Γκουαταρί για την ύπαρξη μιας ηλεκτρονικής κάρτας, η οποία θα επιτρέπει (ή θα απαγορεύει) την πρόσβαση των ανθρώπων σε γειτονιές, δρόμους, πόλεις κ.λπ., υποδηλώνοντας βεβαίως τη δυνατότητα της συνεχούς παρακολούθησής τους. Το κείμενο δημοσιεύτηκε το 1992, αρκετά χρόνια προτού τεχνολογίες όπως το διαδίκτυο, τα GPS, τα έξυπνα τηλέφωνα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γίνουν οργανικό μέρος – μια κανονική πλευρά – της καθημερινής ζωής πολλών ανθρώπων, αρκετά χρόνια προτού τα δεδομένα (data) αναλάβουν τον παραδοσιακό ρόλο του κεφαλαίου, δημιουργήσουν τις συνθήκες για πιο στοχευμένη εμπορευματοποίηση και νέες μορφές εξουσίας, αναπτύξουν πρακτικές επιτήρησης και ελέγχου, οι οποίες όχι απλώς προβλέπουν, αλλά διαμορφώνουν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Το «Υστερόγραφο» είναι το κείμενο με το οποίο κλείνει ο συλλογικός τόμος Εισαγωγή στις Ψηφιακές Σπουδές, αλλά δεν είναι το μοναδικό που διερευνά τους νέους κόσμους που δημιουργούνται με τη συνδρομή των ψηφιακών τεχνολογιών. Αυτές τις διαστάσεις της μετάβασης στην ψηφιακότητα συζητούν, επίσης, τα κείμενα των Μπραϊντότι, Ζούμποφ, Ο’Ράιλι και Νέγκρι.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
