Ενας τραπεζίτης, ένα ζευγάρι μαικήνες, ένας διευθυντής εφημερίδας, ένας εισοδηματίας και η σύζυγός του, τρεις δικαστές, ο γάμος ενός πλούσιου εμπόρου, ένας Πάπας και ένας Πατριάρχης. Τι κοινό έχουν πέρα από το γεγονός ότι έχουν αποδοθεί με την απαράμιλλη σχεδιαστική δεινότητα της Ανδριάνας Βερβέτη; Είναι αρχετυπικά σύμβολα εξουσίας, καθένα της ομάδας που εκπροσωπεί εμπνευσμένα ή, πιο σωστά, «διασκευασμένα» με μεγάλη προσήλωση στη λεπτομέρεια από γνωστούς πίνακες της δυτικής τέχνης. Στις δικές της εκδοχές η Ανδριάνα Βερβέτη τους προσθέτει μάσκες που καλύπτουν τα πρόσωπά τους ή αφήνει ορατή την όψη τους για να φανεί η σάρκα σε προχωρημένη σήψη. Αυτά είναι τα έργα που δείχνει στην ατομική της έκθεση στην Γκαλερί Μπαταγιάννη στο Παγκράτι σε επιμέλεια Αλέξανδρου Αβρανά, μια σειρά σχεδίων με σινική μελάνη σε χαρτί που αποτελούν την ενότητα «The (W)Hole New History of Art».
Οπως θα πει στο «Βήμα» η εικαστικός: «Ο σκοπός μου δεν ήταν η οικειοποίηση γνωστών έργων τέχνης ως συμπόρευση του σύγχρονου καλλιτεχνικού ρεύματος Αppropriation. Προέκυψε από την ανάγκη τεκμηρίωσης της αρχικής ιδέας με θέμα τις μορφές εξουσίας που λειτουργούν παραμένοντας ακράδαντες και κραταιές στον μεταβαλλόμενο κόσμο μας. Η απεικόνιση πορτρέτων που φέρουν εξουσία αναζητήθηκε και αντλήθηκε εύλογα από την Ιστορία Τέχνης, διότι η αναγνωρισιμότητά τους θα χρησίμευε στο κοινό για την ανάγνωση της εξουσίας που έφεραν και φέρουν ως αρχέτυπα σήμερα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
