Έντυπη Έκδοση Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ: Σύνδεση μέλους Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους Ηυπερψήφιση από τη Βουλή των αναθεωρητέων διατάξεων του Συντάγματος και ειδικότερα εκείνης που αποσυνδέει οριστικά και αμετάκλητα πλέον την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη πρόωρων εκλογών, σηματοδοτεί μια καινούργια περίοδο για τη χώρα. Τέλος οι εκβιασμοί, τέλος οι τακτικές, τέλος και οι αιφνιδιασμοί. Κυρίως όμως, τέλος στη χρησιμοποίηση του θεσμού για μικροκομματικά παιχνίδια και σχεδιασμούς, που αφυδατώνουν το κύρος του θεσμού και δημιουργούν την αίσθηση ότι ο έτσι κι αλλιώς χωρίς πολλές αρμοδιότητες Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην πραγματικότητα είναι ένα διακοσμητικό πρόσωπο.
Για μια χώρα που αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, και συνεχώς προβλήματα εξωτερικής πολιτικής, η αποσύνδεση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από την επαπειλούμενη πρόωρη προσφυγή στις κάλπες θεωρείται και λογικά ως μια ισχυροποίηση της κυβέρνησης στην προσπάθεια για τη διαχείρισή τους.
Από την άλλη όμως, η ψήφιση της σχετικής αναθεωρημένης διάταξης θέτει τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του μπροστά στο πραγματικό πρόβλημα που συνιστά η εκλογή Προέδρου. Την προσωπικότητα. Οι πρόσφατοι χρησμοί του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη αναφορικά με το ποιος ή ποια μπορεί να είναι ο/η επόμενος/η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δυστυχώς φανερώνουν ότι ο κ. Μητσοτάκης παρότι πιστώνεται με την αναθεώρηση της σχετικής διάταξης του Συντάγματος, σκέφτεται και ενεργεί με βάση την… προηγούμενη μορφή της. Τότε δηλαδή που η επιλογή του προσώπου για το ύπατο αξίωμα της Πολιτείας ξεκινούσε από το αν ο υποψήφιος μπορούσε να συγκεντρώσει χαρακτηριστικά υπερκομματικής υποψηφιότητας, ώστε να στριμωχτεί η αντιπολίτευση και να μην πέσει η κυβέρνηση και οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές.
Τώρα όμως που όλα έχουν αλλάξει, τον Πρωθυπουργό θα έπρεπε να τον απασχολεί αν η υποψηφιότητα συγκεντρώνει λιγότερο υπερκομματικά χαρακτηριστικά και περισσότερο αν προσδίδει ως προσωπικότητα κύρος στον θεσμό.
Προσωπικά θεωρώ ότι υπάρχει μια τέτοια προσωπικότητα. Για την ακρίβεια, υπάρχουν περισσότερες της μιας, και από τα δύο φύλα.
Είναι όμως απαραίτητο ο κ. Μητσοτάκης να κλείσει τα αφτιά στις εσωκομματικές σειρήνες, που προσπαθούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να του πλασάρουν υποψηφιότητες, «καμένες» πολιτικά και ιστορικά. Και κάτι ακόμη: ουδείς λόγος υπάρχει να παρατείνεται η σχετική εκκρεμότητα. Ούτε λόγος υπάρχει «να πάρει τα βουνά» ο κ. Μητσοτάκης για να αποφασίσει ποιον θα υποδείξει. Μπορεί να το κάνει από τώρα, και έτσι να ακυρώσει κάθε προσπάθεια από την αξιωματική αντιπολίτευση να εγκαταστήσει τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας στη διελκυστίνδα της πολιτικής αντιπαράθεσης. Αντιθέτως, είναι χρέος του να τον προστατεύσει…
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
