Το παρασκήνιο της αποπομπήςτου «στρατηγού» Θεοδωρικάκου

Η αποπομπή του Τάκη Θεοδωρικάκου από το υπουργείο Εσωτερικών και την κυβέρνηση ήταν για πολλούς μία έκπληξη. Για όσους όμως γνώριζαν τους συσχετισμούς στο περιβάλλον του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΝΔ και στο Μέγαρο Μαξίμου, ήταν μία αναμενόμενη εξέλιξη. Ο πρώην υπουργός Εσωτερικών ήταν ένας από τους πρώτους οι οποίοι στήριξαν τον κ. Μητσοτάκη όταν εκείνος ήταν το αουτσάιντερ στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ. Το φιάσκο της πρώτης φάσης, όταν οι εκλογές αναβλήθηκαν, διαμόρφωσε μία άλλη δυναμική, η οποία και κατέληξε στην πανηγυρική νίκη του κ. Μητσοτάκη τον Ιανουάριο του 2016. Είχε προηγηθεί μία πορεία του Τάκη Θεοδωρικάκου, η οποία είχε ως αφετηρία την ΚΝΕ και το ΚΚΕ, εν συνεχεία την προσχώρηση στον ΣΥΝ, τη μεταπήδηση στο ΠαΣοΚ, την καριέρα ως επικεφαλής της εταιρείας δημοσκοπήσεων GPO και την ανάληψη θέσης συμβούλου επικοινωνίας στη ΝΔ, επί προεδρίας Αντώνη Σαμαρά.

Τα πρώτα δείγματα
στην Πειραιώς

Από το σημείο εκείνο και έπειτα ο κ. Θεοδωρικάκος καλλιέργησε το προφίλ του «στρατηγού» στο επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ωστόσο, ήταν γνωστό ήδη από εκείνη την εποχή ότι οι στρατηγικές του επιλογές δεν συμβάδιζαν με όσα νέα στοιχεία ήθελε να εμφυσήσει ο νέος πρόεδρος της ΝΔ. Ο κ. Θεοδωρικάκος ήταν πάντοτε οπαδός της σκληρής γραμμής και της όξυνσης. Πίστευε ότι κατά τον παραδοσιακό τρόπο η ΝΔ έπρεπε να ακολουθήσει την πεπατημένη, να απαντά σε κάθε ανακοίνωση και δήλωση του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ και να πρωτοστατεί στη διαμόρφωση ενός σκηνικού μόνιμης και σκληρής αντιπαράθεσης.

Ωστόσο, σύντομα ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης και το υπόλοιπο επικοινωνιακό του επιτελείο εκείνη την περίοδο στην οδό Πειραιώς, κατανόησαν ότι η τακτική αυτή ήταν λανθασμένη και απομάκρυνε τον στόχο, που δεν ήταν άλλος από την προσέλκυση του κεντρώου ακροατηρίου.

Ο κ. Θεοδωρικάκος ουδέποτε ασπάστηκε αυτή την προσέγγιση. Παρά ταύτα, έπειτα και από τη διενέργεια σχετικών ερευνών και αναλύσεων, αυτή η γραμμή επικράτησε και κρίθηκε ότι ο ετεροπροσδιορισμός από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν μία επισφαλής επιλογή. Είχε γίνει κατανοητό τότε στο περιβάλλον του κ. Μητσοτάκη ότι σκοπός δεν ήταν να πείσει ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος για ποιον λόγο δεν έπρεπε να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, καθώς αυτό ήταν για τους περισσότερους κάτι εμπεδωμένο. Κυρίαρχος στόχος ήταν να αναδειχθεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενσαρκώνει την ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό της ΝΔ και ότι ήθελε να εμφανίσει ένα κόμμα απαλλαγμένο από τα βαρίδια του παρελθόντος.

Εκτός Μαξίμου
μετά τις εκλογές

Το πρώτο σοκ για τον κ. Θεοδωρικάκο ήλθε αμέσως μετά την εκλογική νίκη του Ιουλίου 2019. Είχε εκλεγεί βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ πίσω από τους Παναγιώτη Πικραμμένο, Μαριέττα Γιαννάκου, Γιώργο Γεραπετρίτη και ανέμενε ότι η θέση του στο στενό επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου ήταν περίπου δεδομένη. Αυτό δεν συνέβη και ερμηνεύτηκε ως μία πρώτη ένδειξη των διαθέσεων του κ. Μητσοτάκη.

Εως εκείνη την εποχή ο πρόεδρος της ΝΔ ήθελε να έχει κοντά του τον σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού και επικοινωνίας, δεδομένης και της αφοσίωσης την οποία  εκείνος είχε επιδείξει από την πρώτη στιγμή. Μετά την εκλογική νίκη όμως, στη δομή του επιτελικού κράτους δεν υπήρχε θέση και ρόλος για τον κ. Θεοδωρικάκο. Του προτάθηκε το υπουργείο Εσωτερικών, το οποίο δεν μπορούσε να αρνηθεί.

Στο πρώτο διάστημα της διακυβέρνησης πρωταγωνίστησε στις πολιτικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Αρχικά με την προώθηση της ψήφου των αποδήμων, εν συνεχεία με την αλλαγή του εκλογικού νόμου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αργότερα με τη συνταγματική αναθεώρηση. Χειρίστηκε μεν πολλά από τα ζητήματα αυτά, όμως καλά πληροφορημένες πηγές τού καταμαρτυρούν ότι τα παρουσίαζε ως δικές του προσωπικές επιτυχίες, ενώ δεν ήταν. Σχεδόν όλοι γνώριζαν ότι εν πολλοίς τα σχέδια αυτά είχαν προετοιμαστεί αναλυτικά και διεξοδικά στο Μέγαρο Μαξίμου ή ότι κομβικό ρόλο είχε διαδραματίσει ο υφυπουργός Θοδωρής Λιβάνιος, η συνεργασία του με τον οποίο δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί αρμονική.

Οι λόγοι της εξόδου και
τα παράλληλα κέντρα

Η περίοδος που κατέληξε στην αποπομπή του κ. Θεοδωρικάκου χαρακτηρίστηκε από μία πολύ κακή επικοινωνία του υπουργού Εσωτερικών με το Μέγαρο Μαξίμου. Ορισμένες πηγές σημείωναν από νωρίς ότι στη Βασιλίσσης Σοφίας επιχειρούνταν να στηθεί ένα παράλληλο κέντρο, το οποίο θα μπορούσε να λειτουργεί ανεξάρτητα από το «επιτελικό κράτος», με αιχμή την καλλιέργεια ενός δικτύου προνομιακών σχέσεων με την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Το πρόγραμμα «Αντώνης Τρίτσης», μέσω του οποίου εξασφαλίζονταν χρηματοδοτήσεις ύψους 2,5 δισ. ευρώ σε δήμους και περιφέρειες, περιγράφεται από ορισμένες πηγές και ως μέρος αυτού του σχεδιασμού.

Η πορεία αυτή κατέληξε στην αποπομπή, η οποία από πολλούς χαρακτηρίστηκε άδοξη. Σύμφωνα με πληροφορίες, του προτάθηκε η θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, από κοινού με τον Γιάννη Βρούτση. Ο επίσης αποπεμφθείς πρώην υπουργός Εργασίας δέχθηκε, ο κ. Θεοδωρικάκος όχι.

Δύσκολα θα μείνει με «σταυρωμένα χέρια»

Από όσους γνωρίζουν τον Τάκη Θεοδωρικάκο τίθεται το ερώτημα ως προς τις επόμενες κινήσεις του. Θεωρείται δύσκολο να μείνει «με σταυρωμένα τα χέρια», δεδομένου ότι στις επόμενες εκλογές θα πρέπει να διεκδικήσει την υποψηφιότητά του και την εκλογή του, πιθανώς στη Β’ Πειραιά, απ’ όπου και κατάγεται. Το αν έχει στο μυαλό του κάποιο είδος πολιτικής «εκδίκησης» είναι άγνωστο.