H έλευση της πανδημίας μετέτρεψε τα σπίτια μας σε γραφεία και έθεσε υπό αίρεση το τι ορίζεται ως «εργασιακό περιβάλλον». Αυτό, που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να νοηθεί σαν μια απλή αλλαγή τοποθεσίας, πλέον αντανακλά μια δομικότερη αλλαγή στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την εργασία. Ο μετασχηματισμός του τρόπου εργασίας μέσω της υιοθέτησης ψηφιακών εναλλακτικών, προκειμένου να αντεπεξέλθουμε στις νέες ανάγκες, είναι γεγονός. Παράδειγμα, η αντικατάσταση του μολυβιού, η μεταφορά των προσωπικών και ομαδικών συναντήσεων από τις αίθουσες συνεδριάσεων σε εκείνες των ψηφιακών δωματίων, κινούμενοι από τον φυσικό στον ψηφιακό κόσμο. Πλέον, έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ο τόπος στον οποίο βρίσκεται ο εργαζόμενος είναι μάλλον ήσσονος σημασίας.
Η μέχρι τώρα ανάγκη για εγγύτητα των εργαζομένων στον φυσικό χώρο διαφοροποιείται και μας επιτρέπει να «αποσυνδέσουμε» την εργασία από στατικούς γεωγραφικούς παράγοντες. Ωστόσο, θα πρέπει να τονίσουμε ότι για να περάσουμε επιτυχώς στο νέο υβριδικό μοντέλο της εργασίας δεν αρκεί να διεκπεραιώνουμε τις ίδιες εργασίες που παραδοσιακά πραγματοποιούνταν στον φυσικό χώρο, μέσω της χρήσης ψηφιακών πλέον εργαλείων. Καλούμαστε στην πραγματικότητα να επανεφεύρουμε την ίδια τη φύση της εργασίας και να επανασυναρμολογήσουμε αυτό που νοείται ως εργασιακός χώρος. Επωφελούμενοι από τη μοναδική αυτή ευκαιρία, θα καταφέρουμε να καρπωθούμε πλήρως τα προτερήματα και των δύο κόσμων (φυσικού και ψηφιακού).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
