Τελικά το μέγεθος φαίνεται ότι έχει σημασία. Τουλάχιστον για τους διεθνείς αναλυτές οι οποίοι τόσο στην εφημερίδα «Financial Times» όσο και στο διεθνές πρακτορείο ειδήσεων Bloomberg αρθρογραφούν αρνητικά για το ελληνικό χρηματιστήριο. Η λογική τους είναι απλή: Αφού η Σοφοκλέους θα συμμετέχει στις διεθνείς αγορές με μικρή στάθμιση και η συμμετοχή της θα περιορίζεται περίπου στο 1% του συνόλου των χαρτοφυλακίων του εξωτερικού, γιατί να ενδιαφερόμαστε για την πορεία της; Αυτή είναι η λογική των μεγάλων διεθνών funds τα οποία «παίζουν» στις ανεπτυγμένες αγορές. Αντιθέτως, στον δείκτη των αναδυομένων αγορών η στάθμιση της Σοφοκλέους ήταν μεγάλη εφόσον η Ελλάδα είχε μπροστά της τη σύγκλιση με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ολα αυτά σωστά αλλά από την άλλη μεριά για την προσέλκυση κεφαλαίων από τους διεθνείς επενδυτές θα παίξουν ρόλο και άλλα πράγματα, όπως π.χ. το σχετικό ύψος των τιμών των ελληνικών μετοχών σε σχέση με τις αντίστοιχες του εξωτερικού, οι προοπτικές ανάπτυξης των εταιρειών, το μάρκετινγκ που θα κάνει το ελληνικό χρηματιστήριο στο εξωτερικό, η πορεία της ελληνικής οικονομίας και η διάθεση των ελλήνων επενδυτών να μετακινήσουν κεφάλαια από τα χαμηλά επιτόκια των τραπεζών στις σοβαρές και σχετικά φθηνές μετοχές του ΧΑΑ.
… στο χρηματιστηριακό ισοζύγιο
Αντιστοίχως πάντως θα αρχίσουν να κινούνται και οι έλληνες επενδυτές προς τις αγορές του εξωτερικού. Σημαντικό μέρος των κεφαλαίων που επενδύονται στα ελληνικά αμοιβαία πρέπει σταδιακά να τοποθετηθεί στις ξένες αγορές. Και αυτό διότι και οι ελληνικές εταιρείες διαχειρίσεως θα πρέπει να προσφέρουν στους επενδυτές τη δυνατότητα τοποθετήσεως στις ξένες αγορές. Εξάλλου πολλά κεφάλαια θα μεταφερθούν απευθείας στα ξένα αμοιβαία από τους ίδιους τους επενδυτές.
Το ερώτημα είναι πόσα κεφάλαια θα φύγουν από τη Σοφοκλέους και πόσα θα έρθουν ώστε να βρεθεί αν το ισοζύγιο θα είναι θετικό ή αρνητικό. Πρέπει, δηλαδή, να σκεφθούμε αν το 1% του συνόλου των μεγάλων διεθνών funds είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο από το 30% περίπου του ενεργητικού των ελληνικών μετοχικών αμοιβαίων κεφαλαίων το οποίο, σύμφωνα με τους ειδικούς, θα κατευθυνθεί στις διεθνείς επενδύσεις. Αν λάβουμε υπόψη μας μόνο τις επενδύσεις των ξένων που επενδύουν στους γενικούς δείκτες, τα κεφάλαια που θα φύγουν θα είναι περισσότερα. Ειδικά αν θεωρήσουμε ότι δεν θα επενδύσουν όλοι οι διεθνείς επενδυτές. Αν υπολογίσουμε όμως και άλλους διεθνείς επενδυτές που παρακολουθούν τους δείκτες, ενδέχεται τα κεφάλαια που θα εισρεύσουν να είναι περισσότερα. Βεβαίως πρέπει να υπολογίσουμε και πόσα από τα ελληνικά κεφάλαια θα φύγουν στο εξωτερικό. Ο νόμος επιβάλλει την τοποθέτηση του 65% του συνόλου των μετοχικών αμοιβαίων σε ελληνικές μετοχές. Το υπόλοιπο 35% επιτρέπεται να τοποθετηθεί είτε σε ξένες αγορές είτε να διατηρείται σε μετρητά. Στην Πορτογαλία, μετά την ένταξη, μετακινήθηκε στο εξωτερικό το 30% των κεφαλαίων των αμοιβαίων. Οι αναλυτές εκτιμούν ότι το αντίστοιχο θα πράξουν και οι έλληνες θεσμικοί.
Γεγονός πάντως είναι ότι η ελληνική αγορά είναι μικρή και κορεσμένη. Υπάρχουν πολλά και απ’ όλα: πολλές εταιρείες εισηγμένες, πολλές χρηματιστηριακές, πολλές τράπεζες, πολλές εταιρείες αμοιβαίων, πολλοί σύμβουλοι επενδύσεων, πολλές εφημερίδες, πολλά κανάλια, πολλά ραδιόφωνα, πολλοί δημοσιογράφοι. Στην εποχή των συγχωνεύσεων και των εξαγορών και με τη μεγάλη ένταση του ανταγωνισμού πρέπει να περιμένουμε ότι όλα αυτά θα ενωθούν σε λίγα μεγαλύτερα και αυτό πρέπει ούτως ή άλλως να γίνει για να ανταγωνιστούμε σε διεθνές επίπεδο αλλά και για να σοβαρευτούμε γενικότερα…
