Διαβάζω και ακούω σχόλια πικρά για τον Κώστα Γαβρά και την τελευταία του ταινία «Ενήλικοι στην αίθουσα». Οσοι δυσανασχετούν και μόνο με το άκουσμα του ονόματος του Γιάνη Βαρουφάκη, αδυνατούν να κατανοήσουν για ποιον λόγο ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης εμπιστεύτηκε τον πρώην υπουργό Οικονομικών. Πώς αποφάσισε να βασιστεί στα λεγόμενα, στα γραπτά και στις παράνομες ηχογραφήσεις του για το σενάριο ενός φιλμ που αφορά μια από τις πιο σκληρές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας μας. Γιατί διάλεξε από όλους τους συμπατριώτες του, αυτός ο διεθνής καλλιτέχνης, έναν καθηγητή που ξεκίνησε ως τηλεοπτικός αστέρας, ο οποίος θάμπωνε ανεπαρκείς δημοσιογράφους και ανυποψίαστους τηλεθεατές με τη Θεωρία των Παιγνίων, για να περάσει στην πολιτική και να οδηγήσει την Ελλάδα ένα βήμα πριν από την καταστροφή. Να της φορτώσει ένα αχρείαστο μνημόνιο, επιπλέον φτώχεια και ανεργία. Αυτόν τον Βαρουφάκη, τον διαρκώς και αδικαιολογήτως χαρούμενο, τον νάρκισσο που ισχυριζόταν ότι έχει τρόπο να νικήσει την Ευρώπη μόνος του, δεν τον έχει ζήσει ο κ. Γαβράς. Δεν έχει παρακολουθήσει μέρα-μέρα με κομμένη την ανάσα το θρίλερ που συνσχεδίασε με τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν έχει υποστεί τη δημόσια πόζα του, τα σκέρτσα και τις αδιέξοδες πολιτικές του. Δεν ζει εδώ ο διάσημος συμπατριώτης μας, αν ζούσε δεν θα τον επέλεγε. Κι αν ήταν πολιτικός αρχηγός, είμαι σίγουρος ότι δεν θα έπαιρνε στην κυβέρνησή του τον Βαρουφάκη. Αλλά δεν είναι πολιτικός, είναι καλλιτέχνης και ζει στη Γαλλία. Ζει στην Ευρώπη που δεν χρεοκόπησε, εκεί όπου ο Βαρουφάκης έχει σημαντική απήχηση. Εκεί όπου δίνει διαλέξεις στα πλέον φημισμένα πανεπιστημιακά ιδρύματα σε κατάμεστες αίθουσες. Το βιβλίο του στο οποίο βασίζεται η ταινία πήρε αξιόλογες κριτικές σε μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες τις οποίες διαβάζει ο κ. Γαβράς, ενώ πραγματοποίησε χιλιάδες πωλήσεις. Εχει επιρροή ο Βαρουφάκης, είτε μας αρέσει είτε όχι, σε έναν κύκλο πολιτικών και διανοουμένων που στέκονται κριτικά απέναντι στη «γερμανική» Ευρώπη. Αυτήν που απεχθάνεται ο Γαβράς. Αυτοί είναι οι λόγοι που επέλεξε να στηρίξει το σενάριό του στο υλικό του βιβλίου.
Αν και προνομιούχοι, ανήκουν άλλωστε και οι δύο σε μια αριστερή ευρωπαϊκή ελίτ. Καλοσύνη τους. Απλώς, ενώ η τέχνη ανακουφίζει την ψυχή μας, η αριστεροσύνη στην πολιτική μετριέται με την ανακούφιση των αδυνάτων και η πολιτική Βαρουφάκη έφερε μόνο αφόρητες οδύνες. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που δεν θα έκανα εγώ ποτέ ταινία για την ελληνική κρίση βασισμένη στον Βαρουφάκη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
