Το «κρυφτό» της Πολυξένης Καράκογλου

Με φωνή που χαρακτηρίζεται από βάθος και ωριμότητα σπάνια για την ηλικία της – είναι μόλις 24 ετών – η Πολυξένη Καράκογλου έχει αρχίσει να χαράσσει προσεκτικά και σταθερά τη δική της διαδρομή στον χάρτη του ελληνικού τραγουδιού. Την πρωτογνωρίσαμε το 2014 χάρη στην 4η Ακρόαση της Μικρής Αρκτου και πριν από μερικές εβδομάδες έκανε επισήμως το ολοκληρωμένο ντεμπούτο της στη δισκογραφία με το άλμπουμ «Πολύχρωμες ζακέτες», σε μουσική Γρηγόρη Πολύζου και στίχους Αθηνάς Σπανού. Οι δύο δημιουργοί είχαν ξεκινήσει να γράφουν τραγούδια χωρίς να γνωρίζουν ποιος θα τα ερμήνευε. Οταν συγκέντρωσαν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της δουλειάς τους, χτύπησαν την πόρτα της εκδοτικής εταιρείας Μικρή Αρκτος, μιας από τις ελάχιστες που δίνει γενναιόδωρα βήμα σε καλλιτέχνες που δραστηριοποιούνται στον χώρο του έντεχνου τραγουδιού. Οταν ο ιδρυτής της (και γνωστός στιχουργός) Παρασκευάς Καρασούλος άκουσε το υλικό, πήρε τηλέφωνο τη νεαρή ερμηνεύτρια και την κάλεσε στο γραφείο του για μια κοινή ακρόαση. Εκείνη ενθουσιάστηκε.

Αρχή, μέση και τέλος

«Τα τραγούδια του δίσκου μας είναι μικρές αυτοτελείς ιστορίες που και μουσικά και στιχουργικά έχουν αρχή, μέση και τέλος» εξηγεί σήμερα στο «Βήμα». «Αυτό αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Ο δίσκος πραγματεύεται ανησυχίες κοινωνικές, αλλά και ερωτικές, με κοινό παρονομαστή τον άνθρωπο, τη θέση του στο κοινωνικό σύνολο, αλλά και την ουσιαστική και ολοκληρωτική αγάπη, αυτή την αγάπη που δεν φυλακίζει αλλά σε αφήνει να πετάξεις. Σε όλα τα τραγούδια βρίσκω κομμάτια μου, αλλά αυτό που με συγκινεί βαθιά είναι το «Κρυφτό»: «Γέλαγα σα μικρό παιδί / Και όλοι οι λόγοι ήταν εκεί / της ευτυχίας που ζητούσα στη ζωή μου / Μα πάνω απ’ όλα το κρυφτό / που έμαθα να το αγαπώ / σαν απ’ αυτό να εξαρτιόταν η ψυχή μου»».

Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας των 20 αποδεικνύονται συνήθως πολύ καθοριστικά. Η Καράκογλου πόσο έχει αλλάξει από τότε που μας πρωτοσυστήθηκε στα 19 της; «Δεν έχω αλλάξει με την έννοια της στροφής 180 μοιρών, έχω όμως βρει ποια είμαι και προς τα πού θέλω να βαδίζω. Στα 19 μου, πολλές σκέψεις ήταν μπερδεμένες μέσα στο κεφάλι μου. Παρ’ όλα αυτά, χάρη στη Μικρή Αρκτο και στον Παρασκευά Καρασούλο, διαμόρφωσα κριτήριο και ξεκαθάρισα τα θέλω μου και την κατεύθυνσή τους. Με βοήθησε πάρα πολύ επίσης η φοίτησή μου στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, καθώς γνώρισα νέους ανθρώπους με όρεξη για ζωή και με μάτια που – όπως  συνηθίζω να λέω για να τους πειράξω – βγάζουν σπίθες. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους θέλω να τραγουδώ, και για όσους ψάχνουν αυτή τη φωτιά». Οσον αφορά το καλλιτεχνικό της μέλλον; «Θα ήθελα πρώτα και κύρια να είμαι βέβαιη για τα βήματά μου και περήφανη για κάθε δουλειά μου. Επίσης πολύ σημαντικό για εμένα είναι να μην αποσπάσω την καλλιτεχνική μου δημιουργία από τις ανάγκες των ακροατών για καλά τραγούδια, τραγούδια που θα συγκινήσουν βαθιά και θα δημιουργήσουν απορίες, σκέψεις και προβληματισμούς».