Οταν εκδόθηκε το πρώτο μυθιστόρημα του Γιάννη Μόσχου Τοκορόρο (εκδ. Τόπος, 2019) που διαδραματίζεται στις ΗΠΑ και στην Κούβα, είχαμε χαιρετίσει την είσοδο του νέου τότε συγγραφέα στον κόσμο της αστυνομικής λογοτεχνίας. Επίσης, είχαμε ευχηθεί το επόμενο βιβλίο του να έχει έλληνες ήρωες και να συνδέεται με την ελληνική πραγματικότητα. Το δεύτερο μυθιστόρημά του, το Και οι τέσσερις ήταν απαίσιοι, πράγματι τοποθετείται στην Ελλάδα και μάλιστα στην ευρύτερη περιοχή του Βόλου, απ’ όπου κατάγεται ο ίδιος. Οπως και στο πρώτο έργο του, έτσι κι εδώ ο Μόσχος αφηγείται σε τρίτο πρόσωπο, αλλά δίνει μεγάλη βαρύτητα στις σκέψεις και στα συναισθήματα του κεντρικού ήρωα, ο οποίος είναι πάλι αστυνομικός. Λέγεται Μάνος Πετράκης, κατάγεται από την Κρήτη, και έχει παρεκκλίνουσα ερωτική συμπεριφορά, κάτι που δυσκολεύει τις σχέσεις του στο αστυνομικό σώμα.
Το μυθιστόρημα είναι απολύτως πολιτικό, όπως είναι – και πρέπει να είναι – τα σύγχρονα αστυνομικά μυθιστορήματα, όπου κι αν γράφονται και εκδίδονται. Αναφέρεται στην εποχή της στρατιωτικής δικτατορίας, της χούντας όπως λέμε, αλλά και στην Κατοχή με τους μαυραγορίτες. Το βιβλίο αποτελείται από τέσσερα κεφάλαια, που τιτλοφορούνται «Ο πολιτικός», «Ο έμπορος», «Ο αγρότης» και «Ο αστυνομικός». Σε αυτά, γίνεται λόγος για τους ισάριθμους ήρωες που χαρακτηρίζονται «απαίσιοι», καθώς είναι άνθρωποι της δικτατορίας που πλούτισαν ή απέκτησαν ισχύ στη διάρκειά της, και δολοφονούνται κατά τη Μεταπολίτευση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
