Κατακλυζόμαστε από όγκους πληροφοριών, δηλ. από έννοιες που χρειάζονται τα «οχήματά» τους, τις λέξεις. Αρα κατακλυζόμαστε από λέξεις. Οσο η ζωή μας αλλάζει σε διάφορα επίπεδα (τεχνολογία, επιστήμη, καθημερινή ζωή, επικοινωνία, κοινωνία κ.λπ.) άλλο τόσο αλλάζουν και οι ανάγκες επικοινωνίας, άλλο τόσο αλλάζει η γλώσσα μας, κυρίως και εμφανώς στο λεξιλόγιο, λιγότερο και ανεπαισθήτως στη γραμματική και τη σύνταξη. Αυτό σημαίνει ότι ως ομιλητές τής γλώσσας, ανάλογα με τις ανάγκες μας συχνά και με τις γλωσσικές μας προτιμήσεις, οδηγούμεθα να κατακτούμε αυτό το λεξιλόγιο, λιγότερο ή περισσότερο. Σημαίνει ακόμη ότι οι καταγραφείς τής γλώσσας, οι λεξικογράφοι, οφείλουν να παρακολουθούν τα συμβαίνοντα στη γλώσσα και όχι άκριτα, βιαστικά, βεβιασμένα και επιδεικτικά, αλλά με κριτήρια, με σύνεση και φειδώ να αποτυπώνουν τις νέες λέξεις, τους νεολογισμούς, περιγράφοντας τη χρήση και προσδιορίζοντας προσεκτικά τις σημασίες τους. Ο σοφός γέρων των Παρισίων, ο Αδαμάντιος Κοραής, μάς έχει προειδοποιήσει εγκαίρως ότι η γλώσσα πρέπει «να ανακαινίζεται με ευλάβειαν και ησυχίαν, καθώς ανακαινίζονται τα ιερά των θεών, και όχι με την θορυβώδη και τυραννικήν αυθάδειαν, με την οποίαν υψώθη της Βαβέλ ο πύργος»!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
