Θα τους έχεις συναντήσει. Δεν είναι σπάνιοι. Ερχονται στην παρέα συνέχεια γελαστοί, λένε ανέκδοτα, προσπαθούν να είναι ευχάριστοι, μόνο ευχάριστοι. Παιανίζουν την ανεμελιά, την ελαφρότητα, μια σκαλωμένη εφηβεία. Σκέφτεσαι πως δεν μπορεί να είναι έτσι, πως αυτό δεν είναι φιλοσοφία ζωής, δεν είναι κάτι κερδισμένο, αλλά το κατασχετήριο μιας ζωής που έχει στραβώσει αλλά δεν το παραδέχεται. Φέρονται σαν εξοδούχοι φαντάροι. Με πείνα να περάσουν καλά στην έξοδο αλλά δεν μπορούν να κρύψουν τη σκοτεινιά στη σκέψη πως σε λίγες ώρες πρέπει να ξαναμπούν μέσα.
Μια πρόχειρη αποκωδικοποίηση αυτής της συμπεριφοράς είναι ο φόβος τους μην πάει η κουβέντα αλλού, γι’ αυτό και δεν την αφήνουν. Μη σοβαρέψουν οι ερωτήσεις γιατί θα πρέπει να σοβαρέψουν και οι απαντήσεις. Μην αρχίσουμε να μιλάμε για τις ζωές μας, στεγνά, ακάλυπτοι, ειλικρινείς και κυρίως αποδεχόμενοι ήττες που δύσκολα ισιώνουν πια.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
