«Η Αλίκη είχε πια βαρεθεί να κάθεται άπραγη στην όχθη δίπλα στην αδελφή της. (…) Ξαφνικά ένα Ασπρο Κουνέλι με ροζ μάτι πέρασε δίπλα της τρέχοντας. Αυτό δεν ήταν κάτι αξιοσημείωτο, κι η Αλίκη ούτε που παραξενεύτηκε όταν άκουσε το κουνέλι να μονολογεί: Ω Θεέ μου! Ω Θεέ μου! Εχω καθυστερήσει πολύ! (Οταν το ξανασκέφτηκε αργότερα, της πέρασε από το μυαλό πως θα ‘πρεπε να είχε ξαφνιαστεί, όμως εκείνη τη στιγμή όλα της φάνηκαν τελείως φυσικά). Ομως, όταν πια το κουνέλι έβγαλε κι ένα ρολόι μέσα από την τσέπη του γιλέκου του, κοίταξε την ώρα και ξανάρχισε να τρέχει, η Αλίκη πετάχτηκε πάνω, γιατί σκέφτηκε αστραπιαία πως δεν είχε δει ποτέ της κουνέλι με τσέπη γιλέκου, και μάλιστα να βγαίνει από εκεί μέσα ένα ρολόι, και ξαναμμένη από περιέργεια, πέρασε το λιβάδι τρέχοντας πίσω του, και μόλις που πρόλαβε να το δει να χώνεται σε ένα τεράστιο λαγούμι κάτω από τον φράχτη. Χωρίς να χάσει λεπτό, χώθηκε κι αυτή μέσα και δεν συλλογίστηκε ούτε στιγμή πώς στην ευχή θα ξανάβγαινε».
Αν για την έφηβη ηρωίδα του Λιούις Κάρολ ήταν αρκετό το πέρασμα μέσα από μια κουνελότρυπα για να φτάσει στη Χώρα των Θαυμάτων και να ζήσει το ταξίδι-περιπέτεια της ζωής της στο κλασικό μυθιστόρημα «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων», τα δικά μας μακρινά ταξίδια προϋπέθεταν τη χρήση αεροπλάνου. Πόσοι, αλήθεια, από εμάς δεν είδαν τα σχέδιά τους για εξορμήσεις στα τέσσερα σημεία της Γης να ματαιώνονται με την καθήλωση των αεροσκαφών λόγω κορωνοϊού! Και πόσο μεγάλη απογοήτευση πήραμε όσοι αναγκαστήκαμε να ακυρώσουμε ή να μεταθέσουμε προς ένα αβέβαιο μέλλον τα εισιτήρια που είχαμε ήδη πληρώσει και τα δωμάτια ξενοδοχείων που είχαμε κλείσει! Ομως, ακόμη και αν αυτή τη δύσκολη περίοδο οι συγκοινωνίες υπολειτουργούν ή δεν λειτουργούν καθόλου, υπάρχουν πάντα… «κουνελότρυπες» (όπως και αυτή της Αλίκης), έτοιμες να μας οδηγήσουν σε νέους παραμυθένιους προορισμούς. Κοντολογίς, αν δεν μπορείς να ταξιδέψεις με αεροπλάνα, τρένα και βαπόρια μπορείς να ταξιδέψεις με τη φαντασία σου, για να φτάσεις σε μέρη που κανένα μέσο μαζικής μεταφοράς δεν θα μπορούσε να σε πάει. Σε τέτοιους φανταστικούς προορισμούς ταξιδεύουμε κι εμείς, με τη βοήθεια της λογοτεχνίας, του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και των κόμικς, για να διασκεδάσουμε λίγο τον εγκλεισμό μας. Περιμένοντας φυσικά την εποχή που θα ξαναφτιάξουμε τη βαλίτσα και θα ξαναδέσουμε τη ζώνη του καθίσματός μας ακούγοντας με χαρά τον πιλότο να λέει «cabin crew, prepare for take off».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
