Αφού στα προηγούμενα τεύχη πειστήκαμε ότι θα πρέπει κατά κάποιον τρόπο να εντάξουμε στους αριθμούς το μηδέν, την εξαιρετική αυτή επινόηση του ανθρώπινου μυαλού, προσπαθήσαμε να δούμε στο άλλο άκρο τι γίνεται. Και ψηλαφίσαμε λίγο τα σχετικά με το άπειρο που φάνηκε ότι αυτό είναι «αριθμός» μέσα σε εισαγωγικά. Οι ιδιότητές του δηλαδή τον κάνουν να ξεχωρίζει και να διαφέρει από όλους τους υπόλοιπους.
Αυτό φάνηκε ήδη από τον 17ο αιώνα χάρη στον ιταλό αστρονόμο Γαλιλαίο (1564-1642) που έκανε την εξής τεράστιας σημασίας παρατήρηση: Ας πάρουμε τους φυσικούς αριθμούς 1, 2, 3, 4, 5,… και ας τους πολλαπλασιάσουμε με τον εαυτό τους, οπότε προκύπτουν οι αριθμοί 1, 4, 9, 16, 25… Στη συνέχεια αντιστοιχούμε κάθε έναν από τους φυσικούς αριθμούς σε έναν από τους καινούργιους:
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
