Τα σχέδια Τσίπρα και οι κινήσεις Τσακαλώτου

Ολα τα δημοσκοπικά στοιχεία αλλά και οι πολλές πια ενδείξεις από τα μέτωπα της πολιτικής βεβαιώνουν ότι οι εκλογικές συνθήκες τείνουν πια να διαμορφωθούν και τίποτε δεν φαίνεται ικανό να τις ανατρέψει. Κοινή είναι πλέον η πεποίθηση, εντός και εκτός Ελλάδας, ότι η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα οδεύει προς ήττα στις επερχόμενες εθνικές εκλογές, όποτε κι αν αυτές διεξαχθούν.

Τα «δωράκια» δεν
συγκινούν τους πολίτες

Δημοσκόποι, πολιτικά και επιχειρηματικά στελέχη, αλλά και απλοί πολίτες στις καθημερινές τους συζητήσεις εκτιμούν ότι «τα πράγματα έχουν πάρει τον δρόμο τους και δεν αλλάζουν». Το μόνο που παίζεται είναι το εύρος της ήττας, η διαφορά δηλαδή μεταξύ της προπορευόμενης Νέας Δημοκρατίας και του αποχωρούντος ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά τα φαινόμενα, οι διαδοχικές πολιτικές και οικονομικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, ιδιαιτέρως ο ευρύτατος κύκλος παροχών, επιδομάτων και διευθέτησης των πάσης φύσεως υποχρεώσεων που άνοιξε η κυβέρνηση από τις αρχές του περασμένου φθινοπώρου, αφήνουν αδιάφορους ή καλύτερα δεν συγκινούν τους πολίτες.

Ακόμη και αυτοί που απολαμβάνουν τις όποιες ενισχύσεις δεν δείχνουν καμία διάθεση υπερψήφισης του κυβερνώντος κόμματος. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε. Εχει καταγραφεί και στο παρελθόν οι εκλογείς να εισπράττουν και να καταψηφίζουν, επειδή απλούστατα έχουν λάβει τις αποφάσεις τους και δεν μετακινούνται, παρά τα όποια δώρα και τις όποιες παροχές.

Από τις Πρέσπες
στις «γέφυρες»

Οπως όλα δείχνουν, σειρά παραγόντων και συνθηκών δεν επιτρέπουν την επιδιωκόμενη με όλα τα μέσα ανάκαμψη των κυβερνητικών δυνάμεων.

Η διαχείριση της Συμφωνίας των Πρεσπών έξυσε παλαιές πληγές και προκάλεσε ρήγμα στις σχέσεις των ψηφοφόρων με την κυβερνώσα παράταξη. Στη Βόρεια Ελλάδα ειδικά έχει τρωθεί το εθνικό αίσθημα των πολιτών και όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι εκλογείς στέκονται απέναντι από τον κ. Τσίπρα και το κόμμα του.

Οι προσπάθειες επίσης προσεταιρισμού των ψηφοφόρων της Κεντροαριστεράς περιορίζονται σε έναν στενό κύκλο πολιτευόμενων στελεχών, δεν αποδίδουν τα προσδοκώμενα, ούτε επιτρέπουν στον Πρωθυπουργό να συγκροτήσει ισχυρό, κατά τα παλαιά πρότυπα, αντιδεξιό μέτωπο, ικανό να μεταβάλει τη φορά των πραγμάτων.

Οπως σημειώνουν όσοι μετρούν τις διαθέσεις της κοινής γνώμης, «είτε με πέντε είτε με δεκαπέντε μονάδες διαφορά ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει τις προσεχείς εθνικές εκλογές και θα αποχωρήσει από τη διακυβέρνηση της χώρας». Κάτι που εσχάτως φαίνεται ότι συμμερίζονται και οι ξένοι ένθερμοι, μέχρι πρότινος, υποστηρικτές του κ. Τσίπρα.

Αυτό μαρτυρούν άλλωστε τα ανοίγματα προς τον κ. Μητσοτάκη και οι τακτικές, διερευνητικού τύπου, επαφές που πραγματοποιούν τελευταία ξένοι πρεσβευτές και διακεκριμένοι ευρωπαίοι παράγοντες με τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας.

Συσκέψεις και ζυμώσεις
στον ΣΥΡΙΖΑ που «βράζει»

Ολη αυτή η ατμόσφαιρα ήττας και διαρκούς υποχώρησης, όπως είναι φυσικό, επιδρά και στο εσωτερικό μέτωπο του κυβερνώντος κόμματος, αναδεικνύοντας κρυμμένες διαφορές, αμφισβητήσεις και άλλες στρατηγικές.

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «βράζει» στην κυριολεξία, καθώς έρχονται στο φως αντιθέσεις και ανομολόγητες συγκρούσεις. Ξεχωρίζει η στάση και για πολλούς η διεκδίκηση του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, ο οποίος τελευταία είναι κινητικός και δραστήριος.

Η πρόσφατη μάλιστα συνάντηση στο γραφείο του, στην πλατεία Συντάγματος, με πλειάδα υπουργών και στελεχών προκάλεσε πλήθος ερωτηματικών, καθώς ο υπουργός Οικονομικών, πέραν των άλλων, εκπροσωπεί, έστω άτυπα, την κίνηση των «53» και αποτελεί σημείο αναφοράς για σημαντικό αριθμό βουλευτών και στελεχών του κυβερνώντος κόμματος.

Σύμφωνα με πληροφορίες, σε εκείνη την πολύωρη συζήτηση ετέθησαν θέματα τρέχουσας πολιτικής, αλλά και στρατηγικής εν όψει των επερχόμενων πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων. Κατά μία εκδοχή ο κύκλος Τσακαλώτου τοποθετείται εν όψει των επερχόμενων πολιτικών εξελίξεων και επιδιώκει εκπροσώπηση στα ψηφοδέλτια τόσο των ευρωεκλογών όσο και σε εκείνα των αυτοδιοικητικών και εθνικών εκλογών.

Ορισμένοι προεξοφλούν ότι ο υπουργός Οικονομικών προετοιμάζεται για την επόμενη μέρα και ακόμη ότι σε περίπτωση ήττας θα αποτελέσει ισχυρή βάση αμφισβήτησης και, γιατί όχι, προσδιορισμού των μετεκλογικών εξελίξεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ.

Η αλήθεια είναι ότι ο ίδιος έχει απορρίψει στο παρελθόν τέτοιου τύπου διεκδικήσεις, διευκρινίζοντας ότι είναι πολύ μεγάλος σε ηλικία και πως ενδεχόμενη διαδοχή του κ. Τσίπρα θα είναι υπόθεση νεότερων στελεχών.

Ωστόσο, άπαντες γνωρίζουν ότι ο κ. Τσακαλώτος όλα τα προηγούμενα χρόνια έχει καταστήσει διακριτή την πολιτική του παρουσία και έχει πολιτευθεί με πολύ συγκεκριμένο τρόπο, επενδύοντας στα ξεχωριστά ιδεολογικοπολιτικά χαρακτηριστικά του και στην εντιμότητα των επιλογών του.

Το τρίτο πρόγραμμα
και τα πλεονάσματα

Οσοι έχουν παρακολουθήσει από κοντά την εξέλιξη των πραγμάτων τα τελευταία χρόνια σημειώνουν ότι επέδειξε πολιτικές αρετές στη διαχείριση των οικονομικών υποθέσεων της χώρας και βεβαίως υποστήριξε ασμένως κρίσιμες επιλογές της οικονομικής πολιτικής.

Ακόμη και αυτή την τόσο αντιδημοφιλή επιλογή της υψηλής φορολογίας την υπερασπίστηκε με σθένος, χωρίς επιφυλάξεις ή τους συνήθεις ελληνικούς πολιτικαντισμούς. Σε ανύποπτο χρόνο ο αναπληρωτής του Γιώργος Χουλιαράκης έχει δηλώσει ότι «χωρίς τον Τσακαλώτο δεν θα έβγαινε το τρίτο πρόγραμμα» που συνήψε η δοκιμαζόμενη και πολλαπλώς πιεζόμενη κυβέρνηση Τσίπρα το καλοκαίρι του 2015.

Ως γνωστόν, ο υπουργός Οικονομικών συμμετείχε σε εκείνη την ιστορική πολύωρη διαπραγμάτευση με τους ευρωπαίους εταίρους και ανέλαβε να υποστηρίξει και να εφαρμόσει το σύνολο των δύσκολων επιλογών, ιδιαιτέρως να επιδιώξει και να επιτύχει εντέλει την επίτευξη των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων. Γυρνώντας πίσω στον χρόνο θα διαπιστώσει κανείς ότι δεν έκρυψε ποτέ ότι ο στόχος των υψηλών πλεονασμάτων και της δημοσιονομικής σταθεροποίησης θα επέλθει διά της επαύξησης των φόρων. Δεν δίστασε μάλιστα να θεωρητικοποιήσει την επιλογή του και να υποστηρίξει ότι η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης θα επιτρέψει, διά της αναδιανομής, τη διάσωση των φτωχότερων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας.

Γι’ αυτή του τη στάση άλλωστε και ιδιαιτέρως για τη συμβολή του στην επίτευξη δημοσιονομικής σταθερότητας στη χώρα χαίρει εκτιμήσεως στην Ευρώπη και αντιμετωπίζεται ως αξιόπιστος συνομιλητής. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας τον χαρακτηρίζει έντιμο πολιτικό και δεν κρύβει ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια αποτέλεσε τον μόνο δίαυλο επικοινωνίας της Κεντρικής Τράπεζας με την κυβέρνηση.

Το βάρος των φόρων και
η επιλογή της «διανομής»

Επί της ουσίας, ο κ. Τσακαλώτος σήκωσε το πολιτικό βάρος της επιλογής των φόρων που σήμερα επιτρέπει στον κ. Τσίπρα να διανέμει εισοδηματικές και άλλες ενισχύσεις σε πλήθος δικαιούχων, οι οποίοι συγκροτούν και τη δυνάμει εκλογική «πελατεία» τού κυβερνώντος κόμματος.

Ορισμένοι δηλώνουν, καθ’ υπερβολήν ίσως, ότι χωρίς τον Τσακαλώτο δεν θα υπήρχε σήμερα ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον, ο κ. Τσακαλώτος δεν συμβιβάστηκε με τα εθνικιστικά κηρύγματα του Πάνου Καμμένου, ενώ απέκρουε συστηματικά την εκπορευόμενη από το Μέγαρο Μαξίμου ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής. Δεν υιοθέτησε ποτέ επίσης τις ξένες προς τα ήθη της Αριστεράς πολιτικές πρακτικές του λεγόμενου  «τριγώνου της αμαρτίας», που συναποτελούν οι συνδεδεμένοι Πολάκης, Παππάς, Παπαγγελόπουλος, αλλά αντιθέτως υπερασπίστηκε την πολιτική της κυβέρνησης με όρους καθαρά πολιτικούς, στη βάση της διακριτής ιδεολογικοπολιτικής συγκρότησής του. Γι’ αυτό και εκτιμάται και στο εσωτερικό του κόμματός του.

Στη βάση των παραπάνω δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι επί της ουσίας βρίσκεται απέναντι από τον κ. Τσίπρα και διαθέτει όλα τα στοιχεία να τον αμφισβητήσει ευθέως, όταν και αν χρειαστεί. Στον βαθμό δε που συντονίζονται μαζί του υπουργοί, βουλευτές και πολιτικά στελέχη σε όλη την Ελλάδα, τον καθιστούν, αυτόν και τη «φράξιά» του, δυνάμει παράγοντες εξελίξεων στο κυβερνών κόμμα.

Το εύρος της ήττας
θα κρίνει τις εξελίξεις

Ολα πάντως στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ θα κριθούν από το εκλογικό αποτέλεσμα, από το εύρος δηλαδή της επερχόμενης ήττας. Το σίγουρο είναι ότι οι «στρατοί» του κόμματος τοποθετούνται έναντι του επερχόμενου μετεκλογικού ξεκαθαρίσματος. Δεν είναι τυχαίο ότι και ο κ. Τσίπρας προετοιμάζεται για τη διαφαινόμενη αμφισβήτησή του και δείχνει με κάθε τρόπο διαθέσεις ανανέωσης, προκρίνοντας στα ψηφοδέλτια των εθνικών και αυτοδιοικητικών εκλογών πρόσωπα της γενιάς του και της στενής επιρροής του.