Το 2020 ήταν από τις πλέον δύσκολες, περίεργες χρονιές που έχει ζήσει η ανθρωπότητα από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μια χρονιά που έφερε τον κορωνοϊό, την πανδημία, τα lockdown σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο και κυρίως έφερε μια σειρά αλλαγών σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Από τις προσωπικές μας στιγμές έως τον τρόπο διασκέδασης, επικοινωνίας, αντίληψης της πραγματικότητας και της καθημερινότητας. Και έως ότου μας εγκαταλείψει ο COVID-19, θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε στο άγνωστο. Να ψαχουλεύουμε, να προσαρμοζόμαστε με βάση τα δεδομένα που θα προκύπτουν.
Οπως ο κορωνοϊός μάς έπιασε ως κοινωνίες εξαπίνης, έτσι εξαπίνης έπιασε και τη μουσική και τους ανθρώπους της. Είτε πρόκειται για τους δημιουργούς, είτε πρόκειται για τους ακροατές, θεατές… Και εγένετο, ιδιαιτέρως τους πρώτους μήνες, χαμός. Είτε εντός είτε εκτός συνόρων. Ακυρώθηκαν πρότζεκτ, ακυρώθηκαν συναυλίες, ακυρώθηκαν κυκλοφορίες δίσκων και όλοι κλείστηκαν όχι μόνο στα σπίτια τους αλλά και στους εαυτούς τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
