Τον συναντώ στον Χολαργό, εκεί όπου διαμένει τα τελευταία χρόνια. Η αφορμή για τη συνάντησή μας είναι ο εορτασμός των 30 χρόνων της γόνιμης παρουσίας του στην ελληνική δισκογραφία. Ενας εορτασμός που σηματοδοτείται με μια σειρά εμφανίσεων στον «Σταυρό του Νότου», τις Παρασκευές του Νοεμβρίου, κάθε φορά και με έναν φίλο του: την 1η Νοεμβρίου με τον Σωκράτη Μάλαμα, με τον οποίο κάνουν καλή παρέα από το 2003, όταν τους ένωσε μια περιοδεία, στις 8 Νοεμβρίου με τον Φοίβο Δεληβοριά – η σχέση τους ξεκινά όταν ο Φοίβος Δεληβοριάς ήταν εννιά ετών και ο Ορφέας Περίδης του παρέδιδε μαθήματα κλασικής κιθάρας -, στις 15 Νοεμβρίου με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη – έχει να βρεθεί επί σκηνής μαζί του από το 1997 και πολύ τον έχει πεθυμήσει – και στις 22 Νοεμβρίου με τον Δημήτρη Μυστακίδη και τον Φώτη Σιώτα, δύο καλλιτέχνες που εκτιμά βαθιά.
Πώς πέρασαν λοιπόν αυτά τα 30 χρόνια στο τραγούδι; «Τα χάρηκα και τα χαίρομαι πολύ. Είναι μια δουλειά που σε φέρνει σε επαφή με πολύ κόσμο. Μέσα από την ενασχόλησή μου με το τραγούδι έγινα καλύτερος άνθρωπος, με τις παρατηρήσεις των ακροατών, τα δώρα που μου έφερναν, τα βιβλία. Εχουν προκύψει και τραγούδια μέσα από αυτά τα διαβάσματα. Η φιλόλογος Βάσω Πρασσοπούλου από τη Χαλκίδα μού χάρισε το βιβλίο του Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου με τίτλο «Λιμενάρχης Ευρίπου». Εκεί πρωτοδιάβασα για την Υλαγιαλή, που έγινε τραγούδι αργότερα. Είχα την τύχη να είμαι γείτονας με τον δοκιμιογράφο Κωστή Παπαγιώργη, που πλέον δεν βρίσκεται στη ζωή. Εξαιτίας του γνώρισα τον στιχουργό, ποιητή, ηθοποιό και σκηνοθέτη Θοδωρή Γκόνη, αλλά και τον στιχουργό Γιώργο Σιδέρη. Τόσους ανθρώπους».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
