Εχουν φυσικά τα live τη µαγεία τους, όµως και στις πρόβες επικρατεί συχνά µια ασύγκριτα υποβλητική ατµόσφαιρα, ειδικά όταν σου επιτρέπεται να εισβάλλεις χωρίς όρους στο κρυφό σύµπαν των µουσικών, στις παράξενες συνεννοήσεις τους για τα ηχεία και τα µόνιτορ, και αυτό το «da capo» που ακούγεται συνεχώς και στη γλώσσα τους σηµαίνει «πάµε από την αρχή». Πολύ δε περισσότερο όταν µιλάµε για τη δοκιµή της παράστασης «Βαµβακάρης Κατά Ξαρχάκο» που έκανε χθες πρεµιέρα στο Gazarte και θα παρουσιάζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή.
Δεν σου δίνεται συχνά η ευκαιρία να γίνεις αυτήκοος μάρτυρας της τελειομανίας, της νεανικής ματιάς και του βάθους με τα οποία προσεγγίζει τη λαϊκή παράδοση ο Σταύρος Ξαρχάκος. Στο πρόγραμμα με τα τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη που έχει επιμεληθεί, ο σπουδαίος συνθέτης παραδίδει ένα μάθημα μουσικής ιστορίας, αναδεικνύοντας με τις ενορχηστρώσεις του το μεγαλείο της δωρικότητας των τραγουδιών τού «πατριάρχη του ρεμπέτικου» και όλα τα δίπολα που μπορεί να εντοπίσει κανείς στο έργο του: την πίκρα και τη γλύκα της ζωής, τον θάνατο και τον έρωτα, τις (πάσης φύσεως) φυλακές και την ελευθερία. Αξίζει εδώ να πούμε πως ο Ξαρχάκος γνώρισε πρώτη φορά τον Βαμβακάρη το 1958, κατασκευάζοντας με τους φίλους του, χρησιμοποιώντας ψαροκασέλες, ένα αυτοσχέδιο πάλκο για μια εμφάνιση του μεγάλου ρεμπέτη σε μαγαζί στη Μύκονο. Τότε δεν είχε ακόμη συνειδητοποιήσει το μέγεθός του ως δημιουργού. Από το 1964, όμως, άρχισε να μελετά σχεδόν εμμονικά το έργο τού εμπνευστή της «Φραγκοσυριανής».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
