Η βράβευση του Μπομπ Ντίλαν με το Νομπέλ Λογοτεχνίας το 2016 άνοιξε μια μεγάλη συζήτηση για τις καταγωγικές ρίζες της ποίησης και τη σχέση της με τη μουσική. Από τους αρχαίους ραψωδούς μέχρι τους σύγχρονους τραγουδοποιούς, η ποίηση συνδέεται στενά με το τραγούδι, ιδιαίτερα η επονομαζόμενη «λυρική», η ποίηση, δηλαδή, που στην αρχαιότητα τραγουδιόταν με τη συνοδεία λύρας. Στον σύγχρονο κόσμο, η λυρική ποίηση που ξεκίνησε από τους τροβαδούρους του Μεσαίωνα θα επικρατήσει σταδιακά από την περίοδο της Αναγέννησης και μετά, θα αποτελέσει το κατ’ εξοχήν είδος κατά τον Ρομαντισμό και θα σημαδέψει συνολικά την εξέλιξη της ποίησης μέχρι τις μέρες μας ως η υποκειμενική έκφραση των πιο μύχιων και προσωπικών συναισθημάτων του ποιητή.
Ενα βιβλίο που επιχειρεί ένα ταξίδι στις πηγές του λυρισμού και μια υπενθύμιση της αρχέγονης σχέσης της ποίησης με τον αδόμενο λόγο είναι η ανθολογία ποιημάτων D.J. tracks 1-61, Σύντομη ιστορία του λυρισμού σε μετάφραση, παραγωγή και διάταξη κειμένων του Διονύση Καψάλη και του Γιώργου Κοροπούλη που επανεκδόθηκε πρόσφατα σε δεύτερη εμπλουτισμένη έκδοση. Αποτέλεσε το 2014 τον ιδρυτικό τίτλο των εκδόσεων Sestina, οι οποίες δραστηριοποιούνται έκτοτε με εξαιρετικά καλαίσθητες εκδόσεις, κυρίως στο δοκίμιο και στην ποίηση, μια κίνηση υψηλού ρίσκου στην εποχή της οικονομικής κρίσης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
