«Σχέδιο Προκόπης»

Η εμμονή του Πρωθυπουργού να φέρνει και να ξαναφέρνει στο προσκήνιο την επανεκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου θα ήταν απλώς γραφική, αν δεν περιείχε και μια δόση κουτοπονηριάς.

Το «σχέδιο Προκόπης» είναι περίεργο από μόνο του.

Πρώτον, δεν το δικαιολογεί ο χρόνος. Η θητεία του Προέδρου λήγει σε δώδεκα μήνες ενώ ο Τσίπρας τον είχε ήδη προτείνει από τον Σεπτέμβριο 2018, όταν δηλαδή είχε ακόμη 18 μήνες μπροστά του!

Δεύτερον, δεν το δικαιολογούν οι εξελίξεις. Εως την εκλογή Προέδρου θα μεσολαβήσει νέα Βουλή με νέους συσχετισμούς. Ενδεχομένως να μεσολαβήσει και νέος τρόπος εκλογής του Προέδρου, αν ολοκληρωθεί η αναθεώρηση.

Συνεπώς, τι συζητούμε;

Τρίτον, δεν το δικαιολογεί ούτε το πρόσωπο του υποψηφίου. Οποια γνώμη κι αν έχει κανείς για την έως τώρα θητεία του Παυλόπουλου (την καλύτερη ή τη χειρότερη), δύσκολα θα τον θεωρήσει αναντικατάστατο. Μπορούμε να ζήσουμε και μαζί του και χωρίς αυτόν.

Με αυτά τα δεδομένα, ο Μητσοτάκης δεν έχει προφανώς κανέναν λόγο να μπει στην κουβέντα του Τσίπρα. Και ούτε θα το κάνει. Μετά τις εκλογές βλέπουμε.

Τότε γιατί προσπαθεί ο Τσίπρας;

Η μια εξήγηση είναι ότι προσπαθεί να δημιουργήσει ρήγμα στη ΝΔ.

Ιδέα βασικά ανόητη. Οχι μόνο επειδή το προσπαθεί από το 2015 χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Αλλά κυρίως επειδή όλοι στη ΝΔ συνωθούνται σήμερα πίσω από τον Μητσοτάκη για να γίνουν βουλευτές, υπουργοί, δήμαρχοι, περιφερειάρχες, παράγοντες κ.λπ.

Τρεις σκασίλες έχουν αν θα επανεκλεγεί ο Παυλόπουλος!

Η δεύτερη εξήγηση είναι ότι το κάνει από υποχρέωση στον Παυλόπουλο. Ο οποίος, είναι αλήθεια, και τον στήριξε και του συμπαραστάθηκε όταν χρειάστηκε, ακόμη και παρασκηνιακά.

Αν ισχύει αυτό, δεν το κάνει πάντως με τον σωστό τρόπο. Η μετατροπή του Προέδρου της Δημοκρατίας σε «υποψήφιο του Τσίπρα» περισσότερο δυσχεραίνει παρά διευκολύνει την επανεκλογή του. Γιατί να ψηφίσει ο Μητσοτάκης τον εκλεκτό του αντιπάλου του;

Εδώ προκύπτει μια πρόσθετη παρατήρηση. Εχει άραγε προηγηθεί συμφωνία μεταξύ Τσίπρα και Παυλόπουλου;

Διότι αν ο Τσίπρας πρότεινε να στηρίξει την επανεκλογή του και εκείνος το αποδέχτηκε, το ερώτημα είναι με ποιους όρους και ποιο αντάλλαγμα.

Αν δεν υπάρχει συμφωνία, τότε πώς ο Πρόεδρος επιτρέπει στον Πρωθυπουργό να περιφέρει την υποψηφιότητά του σε ρούγες και μαχαλάδες; «Να τον βγάζει δηλαδή στη σέντρα» που λέμε στην μπάλα.

Η τρίτη εξήγηση είναι ότι ο Τσίπρας θεωρεί πως με τον Παυλόπουλο στην Προεδρία θα εξασφαλίσει κάποια προστασία την επομένη των εκλογών.

Οτι ο Πρόεδρος δηλαδή θα σταθεί εμπόδιο στην «αποσυριζοποίηση» και θα προστατεύσει τη σημερινή κυβερνητική παράταξη από ελέγχους των πεπραγμένων της, εκδηλώσεις ρεβανσισμού, εκκαθαρίσεις ή διαθέσεις ανταπόδοσης, κυρίως στον δικαστικό τομέα.

Δεν είναι φυσικά προφανές ότι ο Πρόεδρος έχει τη διάθεση ή τις δυνατότητες να παίξει (αν επανεκλεγεί) τον ρόλο του «προστάτη του Τσίπρα».

Σίγουρα πάντως θα είναι καλύτερα για τον σημερινό Πρωθυπουργό να αποτελέσει μοχλό επανεκλογής ενός φιλικού Προέδρου παρά ο νέος Πρόεδρος να εκλεγεί ερήμην του ή εναντίον του, όπως δείχνει να φοβάται.

Ακόμη περισσότερο όταν η οργάνωση της «επόμενης μέρας» φαίνεται να αποτελεί βασική έγνοια της κυβέρνησης.

Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση της Βασιλικής Θάνου και άλλων συριζόπουλων στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, ενώ μεγάλο ενδιαφέρον δείχνει η κυβέρνηση και για τις αλλαγές στην κορυφή του Αρείου Πάγου ή στη Δικαιοσύνη γενικότερα.

Επί της ουσίας, άδικος κόπος.

Οχι μόνο επειδή το σενάριο της «δεξιάς παρένθεσης» (αν το πιστεύουν κάποιοι…) είναι επιεικώς παρατραβηγμένο. Αλλά και επειδή η σημερινή αντιπολίτευση έχει και γνώση αλλά και πείρα ώστε να καθαρίσει το ναρκοθετημένο πεδίο από τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής της.

Ευθύνες

Σύμφωνα με τον πρώην βουλευτή Παπαχριστόπουλο, το Χάρβαρντ και η LSE φταίνε που «28 άνθρωποι κατέχουν τον μισό πλούτο του πλανήτη».
Οι αριθμοί είναι φυσικά «αριθμοί Παπαχριστόπουλου».
Η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ Καρακώστα διακήρυξε για τα μη κρατικά πανεπιστήμια ότι «η Ευρώπη είναι λάθος σε αυτό. Γιατί όχι; Οταν βλέπουμε την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη, δεν θα πρέπει (…) να το αλλάξει;».
Πλην Ελλάδος φυσικά. Οπου σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ ανεβαίνει η Ακροδεξιά, παρ’ όλο που τα πανεπιστήμια είναι δημόσια.
Με άλλα λόγια, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ευθύνονται για τις παγκόσμιες οικονομικές ανισότητες και την άνοδο του φασισμού.
Αντιθέτως, υποθέτω, ότι οι υπεύθυνοι για την ανθρώπινη βλακεία δεν έχουν ακόμη κατονομαστεί!