Η «Αγγέλα» αποτελεί το γνωστότερο και πιο πολυπαιγμένο έργο του Γιώργου Σεβαστίκογλου. Γράφτηκε το 1958 στη Μόσχα και ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον Κουν το 1964. Ο Σεβαστίκογλου χωρίς να καταφεύγει σε καταγγελτικές ευκολίες, συνθέτει ένα ρεαλιστικό πορτρέτο της μετεμφυλιακής Ελλάδας της μετανάστευσης και του ταραγμένου πολιτικού σκηνικού μέσα από τον μικρόκοσμο των κοριτσιών που καταφθάνουν από την επαρχία στην πρωτεύουσα για να εργαστούν ως υπηρέτριες. Πρόκειται για ένα δράμα που υφαίνεται στις ταράτσες και τις σκάλες υπηρεσίας, καθώς μέσα από τις φωνές αυτών των γυναικών ξεδιπλώνονται η καταπίεση, η βία και ο έρωτας στους καιρούς της εξαθλίωσης που μπορεί να βρωμιστεί από το φθηνό «αγαπητιλίκι». Ο Δημήτρης Μπίτος μετά την πρώτη αναμέτρησή του με την «Αγγέλα» πριν από 12 χρόνια, επιστρέφει στο έργο του Σεβαστίκογλου με την παράσταση που παρουσιάζει στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο Μικρό Θέατρο Μονής Λαζαριστών.
Κύριε Μπίτο, γιατί σας αγγίζει τόσο ως έργο η «Αγγέλα»;
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
