«Στη ζωή μου περισσότερο πίστεψα στην ενότητα των Ελλήνων»

Εφηβος, όταν στην Τρίπολη σηκώθηκε στην τάξη του σχολείου και δήλωσε καθαρά και ξάστερα στον μαθηματικό του ότι «πλέον θα διαβάζει μόνο βιβλία μουσικής επειδή τα μαθήματα του σχολείου δεν μ’ ενδιαφέρουν. Ούτε τα μαθηματικά. Ερχομαι υποχρεωτικά. Αν θέλετε, μπορείτε να με αποβάλετε», ο δρόμος του Μίκη Θεοδωράκη είχε προδιαγραφεί. Μόνο που δεν περιελάμβανε μόνο τη μουσική. Αλλά και το γεγονός ότι πάντα θα σηκωνόταν όρθιος, απέναντι σε κάθε τι που θα τον ενοχλούσε και πολύ περισσότερο θα ενοχλούσε τον ελληνικό λαό. Πάντα μπροστάρης στους αγώνες και στη μουσική, πάντα ελεύθερο πνεύμα και πάντα παρεξηγημένος. Αλλά έτσι συμβαίνει με ανθρώπους του διαμετρήματός του. Είτε τους αποδέχεσαι καθ’ ολοκληρίαν είτε όχι.

Στις 24 Ιουνίου, στο Καλλιμάρμαρο, πραγματοποιείται η συναυλία-αφιέρωμα στον συνθέτη με τον συμβολικό τίτλο τον στίχο του «Είσαι Ελληνας, αυτό που ήσουν κάποτε θα γίνεις ξανά» από το ομώνυμο  ποίημά του. Στη βραδιά θα ακουστούν τραγούδια της αντίστασης, της αμφισβήτησης και της διαμαρτυρίας, με τη συμμετοχή της Ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης» και δεκάδων ερμηνευτών.

Ο Μίκης Θεοδωράκης μιλάει στο «Βήμα της Κυριακής» για το νόημα που προσδίδει στη συναυλία, το οποίο δεν είναι άλλο από την ενότητα των Ελλήνων.

Πώς κρίνετε τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στην Ελλάδα; Θέλω να πω, ότι οι πολίτες θέλησαν «αλλαγή» ή τιμώρησαν περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ; Και πώς βλέπετε τις εθνικές εκλογές;

«Θα ήθελα όλοι οι έλληνες τραγουδιστές που θα συμμετάσχουν και οι χιλιάδες πολίτες που θα παρακολουθήσουν αυτή τη συναυλία-σύμβολο στο Καλλιμάρμαρο να βάλουν την υπογραφή τους για ένα καινούργιο ξεκίνημα. «Αυτό που ήσουν κάποτε, θα γίνεις ξανά. Πρέπει να γίνεις, πρέπει να κλάψεις. Είσαι Ελληνας. Πίνεις την προδοσία με το γάλα. Πίνεις την προδοσία με το κρασί. Πρέπει να δεις, πρέπει να γίνεις».

Ρωτάτε την άποψή μου για τις προσεχείς εκλογές και για το μέλλον. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ αυτή τη στιγμή. Το μόνο που θα ήθελα να πω είναι ότι δεν με ενδιαφέρουν τα πρόσωπα αλλά οι πολιτικές. Η δική μου πεποίθηση είναι μία: η Εθνική Ενότητα. Είμαστε πολύ μικρός λαός για να συνεχίσουμε να κάνουμε συνεχώς μεγάλα λάθη.

Ας μου επιτραπεί να πω ότι δεν θεωρώ τη συναυλία αυτή σαν ένα ακόμα αφιέρωμα προς εμένα αλλά σαν ένα προσκλητήριο σε ό,τι πίστεψα περισσότερο στη ζωή μου: στην ενότητα των Ελλήνων.

Απορώ ειλικρινά, πώς υπάρχουν ακόμη Ελληνες που δεν έχουν κατανοήσει ότι στις κορυφαίες στιγμές της ιστορίας μας οι Ελληνες ήταν ενωμένοι. Οπως και ότι ο εθνικός διχασμός ήταν υπαίτιος για όλα τα δεινά που έζησε ο λαός μας. Αυτό δεν είναι άποψη ενός ρομαντικού καλλιτέχνη αλλά η καθαρή ιστορική αλήθεια.

Ειδικά μετά τα μνημόνια, μας χρειάζεται μια μακρά περίοδος ανάκαμψης, προόδου και αναγέννησης.

Πιστεύω όμως ότι η πιο μεγάλη ίσως απώλεια, υψίστης εθνικής σημασίας, είναι το γεγονός ότι χάθηκε ο ανθός του έθνους. Οι εκατοντάδες χιλιάδες νέες και νέοι, μορφωμένοι και επιστήμονες οι πιο πολλοί, με άλλα λόγια η ατμομηχανή που θα μας οδηγούσε προς το μέλλον.

Με σφιγμένη καρδιά θα ήθελα με τα τραγούδια μου να βοηθήσω  όλους τους συμπατριώτες μου να ενωθούν γύρω από αυτόν τον μέγιστο στόχο: Να ξαναφέρουμε τα παιδιά μας στην πατρίδα. Ομως ποια πατρίδα; Σε μια πατρίδα όπου οι μισοί θέλουν να εξαφανίσουν τους άλλους μισούς, την ώρα που η χώρα μας βγαίνει αργά και βασανιστικά από την κρίση, ενώ παράλληλα τα απειλητικά σύννεφα στη γειτονιά μας γίνονται κάθε μέρα πιο μαύρα;

ΕΝΩΘΕΙΤΕ! Βάλτε την αμαξοστοιχία «Ελλάς» πάνω στις ράγες της συνεργασίας, της δημιουργίας και της προόδου. Φέρτε ξανά την ανοχή και την ευγένεια στην πολιτική αλλά και στην καθημερινότητά μας. Βοηθήστε τον λαό μας να ξαναγίνει αυτός που με τη λάμψη του κάποτε κέρδισε τον παγκόσμιο θαυμασμό. Ξαναφέρτε πίσω τα φωτεινά μυαλά της νέας γενιάς.

Αυτό είναι το μήνυμα που με έκανε να δεχθώ να ξανασηκωθώ από το βάρος των αμέτρητων χρόνων που μάταια θέλουν να με γονατίσουν. Μόνο και μόνο για να βοηθήσω με τις μικρές μου δυνάμεις να μπορέσει η συναυλία αυτή να βροντοφωνάξει με βεβαιότητα: «Είσαι Ελληνας! Αυτό που ήσουν κάποτε θα γίνεις ξανά!»».

Σύμφωνα με τα στοιχεία των εκλογών, οι νέοι μεταξύ 17-24 ετών ψήφισαν Χρυσή Αυγή σε ένα μεγάλο ποσοστό. Γιατί πιστεύετε ότι οδηγήθηκαν σε αυτή την ψήφο και όχι σε κάποιο αριστερό ή κομμουνιστικό κόμμα ή σχηματισμό;

«Καταρχήν ελπίζω ότι δεν είναι έτσι. Αν υποθέσουμε όμως ότι το ποσοστό αυτό είναι πραγματικό, πιστεύω ότι οφείλεται στο ότι οι μεν καπηλεύονται τη λέξη Πατρίδα, οι άλλοι συμπεριφέρονται σαν να την αποστρέφονται και οι υπόλοιποι, στο μέσον, σφυρίζουν αδιάφορα».

Ο τίτλος της συναυλίας-αφιερώματος είναι «Είσαι Ελληνας! Αυτό που ήσουν κάποτε θα γίνεις ξανά». Πιστεύετε ότι σήμερα ο ελληνικός λαός μπορεί να αφυπνιστεί; Και επίσης είναι εφικτή σήμερα η ενότητα των Ελλήνων;

«Η κυβερνητική εξουσία μαζί με τη Βουλή έχουν σκοπό να οδηγήσουν τον λαό στην πρόοδο. Που σημαίνει αφθονία υλικών και πνευματικών μορφωτικών κατακτήσεων και εμπέδωση της Ελευθερίας για τη χώρα και της ευημερίας για τον λαό.

Στη χώρα μας υπάρχει μια βασική αντίθεση. Γιατί από τη μια πλευρά όλες οι κυβερνήσεις πριν και μετά τη χούντα (της χούντας μη εξαιρουμένης) έως την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχουν προβεί σε πλήθος εθνικών και οικονομικών παραχωρήσεων και δεσμεύσεων με αποτέλεσμα ο λαός μας να καθηλώνεται καταδικασμένος σε στασιμότητα, ενώ από την άλλη πλευρά τού απαγορεύεται η εκμετάλλευση του εξαιρετικά μεγάλου φυσικού μας πλούτου που ανέρχεται σε δεκάδες τρισεκατομμύρια ευρώ. Με αποτέλεσμα οι μοναδικές πηγές οικονομικής ανάπτυξης να είναι ο τουρισμός και οι ξένες επενδύσεις.

Η κοινή γνώμη δεν γνωρίζει ασφαλώς ότι έχουν παραχωρηθεί και μάλιστα για δεκάδες χρόνια από σήμερα η εθνική μας ανεξαρτησία και αυτοτέλεια και ο φυσικός μας πλούτος και ότι μεταξύ πολλών άλλων δεσμεύονται και τα αρχαία μας μνημεία.

Ποιος είναι ικανός να δώσει τις λύσεις σε αυτά τα τόσο δύσκολα προβλήματα; Μονάχα η συντριπτική  πλειοψηφία του λαού μας. Με άλλα λόγια, μια κυβέρνηση λαϊκής πλειοψηφίας, που να έχει πάνω από 60% ή 70% της Βουλής».

Πιστεύετε ότι σήμερα ο ελληνικός λαός μπορεί να αφυπνιστεί; Και επίσης είναι εφικτή σήμερα η ενότητα των Ελλήνων;

«Και τα δύο φαίνεται πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθούν κάτω από τις παρούσες συνθήκες. Είναι όμως στόχοι που αξίζει τον κόπο να αφιερώσει κανείς όλες τις δυνάμεις του για να τους υλοποιήσει».

Θέλετε να θυμίσετε στους νεότερους αναγνώστες τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκαν «Τα τραγούδια του Ανδρέα»;

«Ο Λεντάκης και η νεολαία εκείνης της εποχής θεωρούσαν ότι η θυσία τους στα μπουντρούμια της Γενικής Ασφάλειας ήταν ένα πετραδάκι στην οικοδόμηση της Νέας Ελλάδας που ονειρευόμασταν να χτίσουμε όλοι μαζί. Την Ελλάδα της ανεξαρτησίας, της ευημερίας, του πολιτισμού και της προόδου. Τι να πω για κείνους τους καιρούς; Νιώθω άσχημα να μιλώ γι’ αυτά».

Σε 35-36 ημέρες μετά τη συναυλία θα είναι τα γενέθλιά σας. Από όλη σας τη ζωή και τις δράσεις που είχατε σε όλα τα επίπεδα, τι θα θέλατε να ξαναζήσετε (αν μπορούσατε), τι κρατάτε και τι πετάτε;

«Εζησα τόσο πολύ και τόσο έντονα, που δεν μπορώ να σταθώ σε μια στιγμή, γιατί όλες οι στιγμές της ζωής μου είναι για μένα σημαντικές και ωραίες».

Μέρος των εσόδων της συναυλίας θα δοθούν στο σωματείο ΕΛΠΙΔΑ. Απ’ ό,τι φαίνεται, η αγάπη για τον συνάνθρωπο δεν σας έχει εγκαταλείψει…

«Η ΕΛΠΙΔΑ είναι η ναυαρχίδα ανάμεσα σε δεκάδες ιδρύματα που δημιουργήθηκαν για το παιδί χάρη στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Προσωπικά δεν σταμάτησα ούτε στιγμή να ενδιαφέρομαι για τους πάσχοντες και αδικημένους συνανθρώπους μας. Μπορώ να πω με υπερηφάνεια ότι αφιέρωσα όλη μου τη ζωή σε αυτόν τον αγώνα».