Royal Over-Seas League:Prive club και κλασική μουσική

Στα κομψά σαλόνια της συγκεντρώνονται οι λάτρεις της όπερας για να συζητήσουν για παραστάσεις, ηχογραφήσεις, κορόνες και τρίλιες, για πριμαντόνες και μαέστρους. Είναι άνθρωποι ευκατάστατοι και κοσμοπολίτες, που γνωρίζουν προσωπικά τους σημαντικότερους σταρ τους είδους και που ταξιδεύουν στα μεγάλα θέατρα, από τη Μετροπόλιταν Οπερα της Νέας Υόρκης έως το Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης και από τη Βασιλική Οπερα του Λονδίνου έως τη Σκάλα του Μιλάνου και την Οπερα της Βιέννης, για να παρακολουθήσουν τις πρεμιέρες και τα γκαλά τους. Η Royal Over-Seas League (ROSL) είναι η privé «φωλιά» των φανατικών φίλων του μελοδράματος. Ομως, το φημισμένο κλαμπ κατέχει ξεχωριστή θέση ανάμεσά στα ουκ ολίγα private clubs του Λονδίνου (έχει ιστορία η πόλη στον θεσμό, με κορυφαία τα Annabel’s, The Arts Club και George) και για έναν άλλο λόγο: Για το σημαντικό φιλανθρωπικό έργο του, που δεν περιορίζεται στην Ευρώπη.

Αφιερωμένο στην προώθηση της διεθνούς φιλίας και συνεργασίας σε ολόκληρη τη Βρετανική Κοινοπολιτεία και πέρα από αυτήν, το private members club είναι ένας μη κερδοσκοπικός σύλλογος η ιστορία του οποίου ξεκινά πριν από περίπου έναν αιώνα. Με έτος ίδρυσής του το 1910, αριθμεί επιφανή μέλη τα οποία ανήκουν στο διεθνές jet, ανθρώπους που αγαπούν και στηρίζουν τις τέχνες και την επιστήμη, πιστούς δηλαδή στο πνεύμα και στο όραμα των ιδρυτών του. Τα νέα μέλη εισέρχονται στον σύλλογο έπειτα από πρόταση άλλων, παλαιότερων μελών, με κριτήριο όχι απαραιτήτως την οικονομική επιφάνεια, αλλά την ποιότητα της παρουσίας τους στην κοινωνία, την αγάπη τους για την κλασική μουσική, την όπερα, τα εικαστικά κ.λπ., καθώς και τη διάθεσή τους για κοινωνική προσφορά. Ανάμεσά τους έλληνες και ελληνοκύπριοι επιχειρηματίες και εφοπλιστές, όπως και νεαροί γόνοι, μέλη της παροικίας μας στη βρετανική πρωτεύουσα, οι οποίοι δείχνουν ενδιαφέρον για την όπερα.

Εδρα του ROSL είναι ένα θαυμάσιο οίκημα στο κέντρο του Λονδίνου, στον αριθμό 6 της Park Place στην περιοχή St. James’s, το οποίο διαθέτει βιβλιοθήκες, εστιατόρια, cafés αλλά και ξενοδοχείο, στα πολυτελή δωμάτια του οποίου μπορούν να καταλύσουν τα μέλη. Τα οποία, διά της οικονομικής συνδρομής τους, αλλά μέσα από διάφορες πολιτιστικές, κοινωνικές και φιλανθρωπικές δραστηριότητες, συμμετέχουν ενεργά στο κοινωνικό και ανθρωπιστικό έργο που ο αυτοχρηματοδοτούμενος σύλλογος προσφέρει ασταμάτητα από τότε που ιδρύθηκε μέχρι σήμερα.

Το ROSL ίδρυσε ο οραματιστής σερ Εβελιν Ρεντς, αρχικά υπό την επωνυμία The Overseas Club, θέλοντας να συμβάλει στις προσπάθειες για την αμοιβαία κατανόηση και τη συνεργασία των λαών. Ανάμεσα στα σημαντικότερα μέλη του περιλαμβάνονται ιστορικές προσωπικότητες όπως η Χίλντα Ενριέτα Μπρουκ – σύζυγος στη συνέχεια του Ρεντς, μία από τις πρώτες γυναίκες στη Βρετανία που πέταξαν με στρατιωτικό αεροπλάνο -,
ο λόρδος Νόρθκλιφ, η λαίδη Γουίλινγκντον (που έγινε και η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της λέσχης), ο λόρδος Μαουντμπάτεν και η Λαίδη Μπράμπορν. Σήμερα που οι τίτλοι τιμής δεν έχουν τη λάμψη που είχαν κάποτε, τα μέλη, άνθρωποι που τους ενώνει η αγάπη τους για τον συνάνθρωπο και για τις τέχνες, συναντώνται συχνά για να συζητήσουν στο café ή να απολαύσουν το δείπνο τους στο εστιατόριο της λέσχης, αλλά και για να παρακολουθήσουν ενδιαφέρουσες ομιλίες, συναυλίες, βραδιές όπερας και ρεσιτάλ οργανωμένα αποκλειστικά από τη ROSL για τη ROSL.

Οι δραστηριότητες του συλλόγου εκτείνονται σε όλον τον κόσμο, με τη Royal Over-Seas League να στηρίζει οικονομικά εκπαιδευτικά προγράμματα σε χώρες όπως η Ναμίμπια, η Κένυα, η Σρι Λάνκα, η Ινδία και το Πακιστάν. Την ίδια στιγμή δίνει υποτροφίες σε νέους μουσικούς και εικαστικούς καλλιτέχνες, διοργανώνει μουσικούς διαγωνισμούς, εικαστικές εκθέσεις και έχει θεσπίσει το Caine Prize for African Writing για να βοηθήσει τους αφρικανούς συγγραφείς να διαδώσουν το έργο τους. Πιστή στο όραμα του ιδρυτή της, η ROSL εξακολουθεί, ακόμη και σε έναν κόσμο που σήμερα δοκιμάζεται σκληρά και όπου αισθάνεσαι πως υψώνονται νέα «τείχη» ανάμεσα στους λαούς, ανάμεσα στους ανθρώπους, να καταργεί τις αποστάσεις και τις διαφορές, να φέρνει όλους τους ανθρώπους κοντά. Και να τους παρηγορήσει με τον τρυφερό (και ουσιαστικό) τρόπο με τον οποίο η τέχνη και η εκπαίδευση μπορούν να παρηγορούν.