Ρόμπερτ Πάτινσον, «Ο Batman δεν είναι κανονικός άνθρωπος»

Mε τις πέντε ταινίες του κινηματογραφικού franchise «Λυκόφως» («Twilight»), εδώ και περισσότερο από μία δεκαετία, ο Ρόμπερτ Πάτινσον στον ρόλο του Εντουαρντ Κάλεν, ενός συναισθηματικού, μελαγχολικού, εσωστρεφούς αλλά και πολύ όμορφου βαμπίρ με την ιδιότητα να κλέβει καρδιές, κατάφερε να γίνει το απόλυτο pop icon εκατομμυρίων τινέιτζερ στον πλανήτη. Από τότε, ο γεννημένος στις 13 Μαΐου 1986 λονδρέζος ηθοποιός δεν σταμάτησε να δίνει ποικιλοτρόπως τροφή στα ΜΜΕ. Αναδείχθηκε πιο hot ηθοποιός του κόσμου το 2008 από το «Rolling Stone», βρέθηκε στη λίστα των Breakout Stars των «Τimes» του Λος Αντζελες αλλά και σε εκείνη των πιο σέξι αστέρων, από το περιοδικό «People». Και για ένα διάστημα, το σκάνδαλο της σχέσης αλλά και του χωρισμού του από την Κρίστεν Στιούαρτ (συμπρωταγωνίστριά του στις ταινίες «Λυκόφως») απασχολούσε τον Τύπο περισσότερο από ό,τι η δουλειά του. Προσφάτως, ο Ρόμπερτ Πάτινσον μπήκε στο κλαμπ των ηθοποιών που έχουν φορέσει την στολή του Σκοτεινού Ιππότη, του Ανθρώπου-Νυχτερίδα, του Batman· μια επαγγελματική κίνηση ζηλευτή, η οποία όμως μέλλει να δούμε τι θα σημάνει για την εξέλιξη της καριέρας του. Προϊόν κατ’ αρχάς της DC Comics, ο Μπρους Γουέιν, ο δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας που τα βράδια φορά τη στολή του «εκδικητή», έχει φτιάξει καριέρες ηθοποιών όπως ο Μάικλ Κίτον και ο Κρίστιαν Μπέιλ, έχει όμως υπάρξει και «πρόκληση» για κάποιους ηθοποιούς που δεν έπεισαν κανέναν. Παράδειγμα ο Τζορτζ Κλούνεϊ, που κατά δήλωσή του δεν θέλει να θυμάται την εμπειρία ή ο Βαλ Κίλμερ, του οποίου η καριέρα δεν απογειώθηκε όπως ίσως θα περίμενε. Η θετική διεθνής ανταπόκριση κοινού και κριτικών στην ταινία «The Batman» του Ματ Ριβς (παίζεται ήδη και στις ελληνικές αίθουσες σε διανομή Tanweer) και ειδικά στην ερμηνεία του Ρόμπερτ Πάτινσον, πιθανότατα τον βγάζει από την «επικίνδυνη ζώνη».

Η Ζόι Κράβιτς που συµπρωταγωνιστεί µαζί σας στο «The Batman», είπε ότι την πρώτη φορά που σας είδε µε το κοστούµι στο πλατό αναφώνησε: «Θεέ µου, το κάνουµε στ’ αλήθεια, αυτός είναι ο Batman». Εσείς πώς νιώσατε όταν φορέσατε για πρώτη φορά το κοστούµι και είδατε τον εαυτό σας πλήρως ως Batman;

«Από την πρώτη στιγμή και καθ’ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας ήθελα να κάνω ορισμένα πράγματα στην κίνηση του Batman, επειδή υπήρχαν μεγάλες σκηνές διαλόγων και σκηνές που απαιτούσαν μικρά πράγματα από τη γλώσσα του σώματος. Επίσης ήθελα πραγματικά να κάνω όλες τις σκηνές δράσης του ήρωα, πράγματα κυριολεκτικά φιδίσια, οπότε αισθάνθηκα μάλλον σε σύγχυση.

Κάθε μεμονωμένο στοιχείο του κοστουμιού ήταν φτιαγμένο για αυτές τις κινήσεις. Δοκίμασα τα γάντια και την μπέρτα ξεχωριστά, η διαδικασία έμοιαζε ατελείωτη. Οταν τελικά, έπειτα από πολλές συζητήσεις και συσκέψεις, δοκίμασα όλο το κοστούμι, θυμάμαι απλώς να το φορώ και να κάθομαι εκεί γελώντας με τον εαυτό μου. Είσαι κυριολεκτικά… Δεν έχω λόγια… Αισθάνεσαι μια τρέλα όταν βάζεις για πρώτη φορά αυτή τη στολή. Κοιτάς τον καθρέφτη και δεν ξέρεις τι να πεις».

Σαν να λέµε ήταν λίγο σουρεαλιστικό να βλέπετε τον εαυτό σας ως Batman;

«Ναι. Αλλά και cool».

Πώς κερδίσατε αυτόν τον ρόλο; Ακούγεται ότι εσείς ο ίδιος «φυτεύσατε τον σπόρο» συζητώντας µε τον παραγωγό Ντίλαν Κλαρκ.

«Νομίζω ότι φύτεψα τον σπόρο κατά λάθος. Συνάντησα τον Ντίλαν για κάτι άλλο και ο Batman προέκυψε αργότερα. Για να είμαι ειλικρινής, στην πραγματικότητα νομίζω ότι σίγουρα το έψαχνα, με απασχολούσε, αλλά δεν ήξερα σε ποια κατάσταση βρισκόταν το σχέδιο αυτού του έργου. Θυμάμαι όμως ότι μίλησα στον Ντίλαν για πολλή ώρα και λίγο πριν τελειώσουμε του είπα: «Λοιπόν, τι συμβαίνει με τον Batman;». Ισως αυτό να λογίζεται «φύτεμα σπόρου».

Ο ήρωας δεν θα έλεγα ότι ταίριαζε στο είδος των ρόλων και των ταινιών που έκανα τότε αλλά, για κάποιον λόγο, με τον Batman αισθάνομαι διαφορετικά. Είναι κυριολεκτικά ο μόνος comic hero που θα έκανα ποτέ. Είναι μακράν ο πιο cool. Και πίστευα ότι για εμένα ήταν επίσης ένας εντελώς απρόσιτος ρόλος. Οπότε είπα: «Ω, μπορεί κάλλιστα να πετάξω το καπέλο μου στο ρινγκ» (σ.σ.: η έκφραση σημαίνει να δεχθώ την πρόκληση). Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι ο (σκηνοθέτης) Ματ Ριβς με σκεφτόταν ήδη για τον ρόλο· κάτι που θεωρώ ότι υπήρξε μια υπέροχη σύμπτωση».

Εποµένως τι σκεφτήκατε για την άποψη του Ριβς για αυτόν τον χαρακτήρα όταν την ακούσατε για πρώτη φορά ή όταν διαβάσατε το σενάριο;

«Είναι λιγάκι αστείο, γιατί ενώ όντως ένιωθα κάπως περίεργα στην αρχή έχοντας διαβάσει το σενάριο, δεν μπορούσα να αντιληφθώ ακριβώς το γιατί. Οπότε ο Ματ μου λέει: «Α, είναι επειδή ο Μπρους Γουέιν δεν είναι playboy σε αυτή την ταινία. Δεν είναι playboy και δεν έχει τον έλεγχο». Σε όλες τις άλλες ταινίες, ο ήρωας έχει τον απόλυτο έλεγχο της οριοθέτησης του πότε είναι ο Μπρους Γουέιν δημοσίως, του πότε είναι ο Μπρους Γουέιν ιδιωτικά και του πότε είναι ο Batman. Μπορεί απλώς να αλλάξει κατά βούληση. Αντιθέτως, σε αυτή την ταινία, κατά κάποιον τρόπο, είναι όλη την ώρα ο Batman. Απλώς έχει αφήσει τον Μπρους να εξαφανιστεί. Θέλω να πω, δεν αισθάνεται πια τίποτα για τον εαυτό του, ο Μπρους είναι κάτι σαν μια μεταγενέστερη σκέψη στη ζωή του – λυπηρό κατά κάποιον τρόπο. Καθώς προχωρεί η ιστορία, σκέπτεται απλώς: «Θέλω να τα παρατήσω όλα. Θέλω απλώς να είμαι ο Batman όλη την ώρα. Απλώς θα κοιμάμαι ως Μπρους»».

Oταν βλέπουµε για πρώτη φορά τον Batman στην ταινία, λειτουργεί από θυµό· φόβο ίσως. Αλλά καθώς η υπόθεση εκτυλίσσεται, βλέπει ότι πρέπει και πάλι να αρχίσει να αντλεί από τη διάνοιά του – και αυτό είναι που διαχωρίζει τον Batman από τους περισσότερους υπερήρωες· το πόσο έξυπνος είναι και τι υπέροχο µυαλό ντετέκτιβ έχει. Πώς αρχίζει να µεταβαίνει από την καθαρή, ακατέργαστη ενέργεια και τον θυµό του στο «έχω µια υπόθεση εγκλήµατος να λύσω»;

«Αυτό γίνεται μέσα από ένα ενστικτώδες κομμάτι του εαυτού του, με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά πρόκειται για ένα διαφορετικό είδος ενστίκτου. Θέλω να πω, ο Batman είναι πάντα αρκετά μεθοδικός, όμως νομίζω ότι το ενδιαφέρον εδώ είναι πως προσπαθεί να βρει τις απαντήσεις στις ερωτήσεις που του θέτει ο Γρίφος (Riddler) – θέλει πραγματικά να λύσει όλα αυτά τα αινίγματα και να μάθει περισσότερα για τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι ένα υπαρξιακό ταξίδι.

Oπως είπα προηγουμένως, εδώ ο Batman προσπαθεί να θάψει το παρελθόν του, να θάψει τις αποσκευές του Μπρους Γουέιν. Παρ’ όλα αυτά, όσο και αν το προσπαθεί, υπάρχουν ακόμα όλα εκείνα τα αναπάντητα ερωτήματα που δεν μπορούν παρά να τον παρασύρουν. Αυτό έχει ενδιαφέρον… Υπάρχει κάτι τόσο περίεργο στον χαρακτήρα του. Δεν είναι εκείνος ο Batman που ξέραμε – «Ω, είσαι ιδιοφυΐα και γι’ αυτό μπορείς να καταλάβεις όλα αυτά τα πράγματα». Υπάρχει κάτι βαθύτερο… Δεν είναι κανονικός άνθρωπος (σ.σ.: γέλια)».

Μία από τις πιο εντυπωσιακές σκηνές της ταινίας είναι εκείνη της καταδίωξης µε τα αυτοκίνητα. Πόσο εύκολο ήταν να οδηγήσετε το Batmobile (το χαρακτηριστικό αυτοκίνητο του Batman);

«Πόσο cool όχημα… Και μπορούσες πράγματι να το οδηγήσεις! Θυμάμαι ότι την πρώτη φορά που το αντίκρισα πίστευα ότι έπρεπε απλώς να δούμε αν θα μπορούσα να χωρέσω εκεί μέσα με τη στολή μου. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι μπορούσες πραγματικά να το οδηγήσεις. Ημασταν σε μια πίστα δοκιμών και αμέσως έβαλα μπρος τη μηχανή και έφυγα. Οδηγούσα για 20 λεπτά και ήταν η μόνη φορά που το έκανα γιατί συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούσαν να με εμπιστευτούν… Δεν μου επέτρεψαν ποτέ ξανά να το οδηγήσω ελεύθερα (σ.σ.: γέλια). Ωστόσο, ορισμένα από τα πράγματα που βλέπετε στην ταινία είναι με εμένα… Στο κυνηγητό με το αυτοκίνητο, εννοώ, εγώ είμαι που το οδηγώ και μάλιστα το οδηγώ πολύ γρήγορα. Υπό κανονικές συνθήκες θα ήμουν απλώς σε ένα κέλυφος σε ένα στούντιο και όλα θα γίνονταν με τη βοήθεια των εφέ. Hταν πάρα πολύ συναρπαστικό».

Μιλώντας για την καταδίωξη µε το αυτοκίνητο, σε αυτήν συµµετέχει ο Κόλιν Φάρελ ως ο Πιγκουίνος, ο οποίος είναι εντελώς «εξαφανισµένος» µε το µακιγιάζ του στην ταινία. Τι σκεφτήκατε όταν τον είδατε τόσο µεταµορφωµένο;

«Στην πραγματικότητα, όταν κάναμε την πρώτη μας πρόβα μαζί, δεν είχα ιδέα ότι ήταν αυτός. Και επίσης νομίζω ότι κανείς δεν γνώριζε ότι ήταν αυτός, πέρα από τον σκηνοθέτη και κάποιους άλλους. Κανείς δεν μου είχε δείξει ούτε μία φωτογραφία από το κοστούμι που θα φορούσε και το μακιγιάζ που θα είχε. Και την επομένη κάναμε πάλι την πρόβα στην οποία το κεφάλι του ήταν μεταμορφωμένο και φορούσε τα κανονικά του ρούχα – αυτό και αν ήταν ένα από τα πιο ενοχλητικά πράγματα που έχω δει ποτέ στη ζωή μου (σ.σ.: γέλια). Αλλά ναι, δεν ήξερα καν ότι η τεχνολογία πίσω από το μακιγιάζ είναι σήμερα τόσο προηγμένη. Θέλω να πω, μπορούσες να βρίσκεσαι σε απόσταση μερικών εκατοστών από αυτόν και να μην αντιλαμβάνεσαι ότι είχε μακιγιάζ! Και μπορούσες να δεις ότι ο Κόλιν επίσης το απολάμβανε, αυτή την τόσο υπέροχη μεταμόρφωσή του».