Προς Πολεμικό Ναυτικό made in USA

Εντός των προσεχών ημερών, πιθανότατα εντός της εβδομάδος, αναμένεται να αποσταλεί, όπως πληροφορείται «Το Βήμα», προς την αμερικανική πλευρά η επιστολή (Letter of Request – LOR) του Πολεμικού Ναυτικού προς το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό (USN) με σκοπό την έναρξη διαλόγου για το πρόγραμμα νέων φρεγατών. Η σχετική απόφαση ελήφθη πριν από περίπου 10-15 ημέρες κατόπιν συνεδρίασης του Ανωτάτου Ναυτικού Συμβουλίου (ΑΝΣ), καθώς φαίνεται ότι σε αυτή τη φάση προκρίνεται από την ελληνική πλευρά μια λύση-πακέτο για την κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών του Πολεμικού Ναυτικού, η οποία, ιδεατά, περιλαμβάνει: α) τη ναυπήγηση τεσσάρων φρεγατών πολλαπλού ρόλου Multi Mission Surface Combatant (MMSC), β) τον Εκσυγχρονισμό Μέσης Ζωής (ΕΜΖ) των τεσσάρων φρεγατών ΜΕΚΟ, γ) την παραχώρηση δύο πλοίων ως ενδιάμεση λύση, δ) τη διασφάλιση εθνικής βιομηχανικής συμμετοχής και ε) τη συμμετοχή στο πρόγραμμα ναυπήγησης των νέων αμερικανικών φρεγατών FFG(X) – χωρίς να είναι σαφές αν αυτή θα αφορά την ανάπτυξη/σχεδιασμό ή την κατασκευή.

Η αναγκαιότητα της προμήθειας

Η ανάγκη προμήθειας νέων πλοίων επιφανείας έχει καταστεί αδήριτη ανάγκη για τον ελληνικό Στόλο μέσα σε ένα περιβάλλον συνεχούς πίεσης εκ μέρους της Αγκυρας αλλά και δεδομένου του μεγάλου προγράμματος προμηθειών της Τουρκίας – ιδιαίτερα στον τομέα των υποβρυχίων. Μέχρι το καλοκαίρι η Γαλλία φαινόταν να έχει ένα προβάδισμα με τις επονομαζόμενες «ψηφιακές φρεγάτες» Belh@rra, αλλά το υψηλό τους κόστος σε συνδυασμό και με τις ασφυκτικές αμερικανικές πιέσεις μοιάζουν να γέρνουν την πλάστιγγα. Ωστόσο, τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο, καθώς μετά την αποστολή του ελληνικού LOR θα πρέπει να υπάρξει απάντηση (Letter of Acceptance – LOA) και έναρξη διαπραγματεύσεων για την τελική διαμόρφωση (configuration) των πλοίων.

Στα 5 δισ. ευρώ το κόστος

Υπολογίζεται ότι το συνολικό κόστος του προγράμματος θα ανέλθει, σύμφωνα με αρχικές εκτιμήσεις, σε περίπου πέντε δισεκατομμύρια ευρώ. Από αυτά, τα τέσσερα δισ. ευρώ αφορούν την προμήθεια των νέων πλοίων και τα υπόλοιπα τον εκσυγχρονισμό των ΜΕΚΟ και τα πλοία ενδιάμεσης λύσης (για τα οποία στο Πολεμικό Ναυτικό υπάρχει ξεκάθαρη προτίμηση για τα περίφημα Arleigh Burke, σε σχέση με εναλλακτικές επιλογές όπως οι LCS ή τα Ticonderoga).

Οι σχετικές εισηγήσεις του Πολεμικού Ναυτικού έχουν ορισμένα θετικά σημεία. Τα δύο βασικότερα είναι, πρώτον, η διασφάλιση ομοιοτυπίας των συστημάτων σε συνδυασμό με την ύπαρξη ανοικτών γραμμών συντήρησης και ανταλλακτικών (Follow on Support – FOS) καθώς αυτή τη στιγμή κατασκευάζονται τέτοιες μονάδες τόσο για το αμερικανικό Ναυτικό (20) όσο και για τη Σαουδική Αραβία (4) και, δεύτερον, η δυνατότητα σύναψης διακρατικής συμφωνίας μέσω και του προγράμματος Foreign Military Sales (FMS) που επιτρέπει ταχύτητα στην προμήθεια και στην επίλυση προβλημάτων (η έλλειψη αυτής της επιλογής είχε κριθεί βαρύνουσας σημασίας σε σχέση με τις Belh@rra). Επιπλέον, η δυνατότητα ναυπήγησης τριών εκ των τεσσάρων πλοίων σε κάποιο από τα ελληνικά ναυπηγεία (Ελευσίνα ή Σκαραμαγκάς) κρίνεται ότι βοηθά στην επιβίωσή τους μέσω της προσέλκυσης επενδυτών.