Κατά την περίοδο της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΓ’ της Γαλλίας (1610-1643) κυριάρχησε η ισχυρή προσωπικότητα του καρδιναλίου Ρισελιέ (1585-1642) που ως πρωθυπουργός του αδύναμου βασιλιά επέβαλλε διά της απόλυτης ισχύος του τις εκάστοτε απόψεις του και ήταν εκείνος που υπαγόρευε την πολιτική της χώρας. Επί της πρωθυπουργίας του, η οποία διήρκεσε από το 1624 έως τον θάνατό του, το 1642, δρομολόγησε τη συγκέντρωση όλων των εξουσιών στο πρόσωπο του βασιλέα, που ολοκληρώθηκε επί της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ’, ο οποίος με υπερηφάνεια μπόρεσε να διακηρύξει «το Κράτος είμαι Εγώ».
Οσοι έχουν διαβάσει το διάσημο μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Δουμά «Οι τρεις σωματοφύλακες» πληροφορούνται την αρνητική πλευρά του καρδιναλίου Ρισελιέ, καθώς ο μυθιστοριογράφος συντάσσεται με την πλευρά της συζύγου του βασιλιά Αννας της Αυστριακής και με τις παράνομες ερωτικές σχέσεις της, και μάλιστα με τον χειρότερο εχθρό της Γαλλίας, τον άγγλο δούκα του Μπάκιγχαμ. Οι τρεις σωματοφύλακες ανήκαν στην υπηρεσία του βασιλιά (ή μάλλον της βασίλισσας) και έρχονταν σε αντιπαράθεση με τον ισοδύναμο στρατό φρουρών του Ρισελιέ. Ετσι οι αναγνώστες του μυθιστορήματος σχηματίζουν αρνητική άποψη για τον σιδηρούν καρδινάλιο. Προφανώς αδικεί την προσφορά του στην ιστορία της Γαλλίας, η οποία βέβαια δικαιώνει τον καρδινάλιο, πίσω από τον οποίο βρισκόταν μια μυστηριώδης προσωπικότητα: ένας απλός καλόγερος, ο πατέρας Ιωσήφ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
