Πώς έγινα Ευρωέλληνας

Είναι δυνατόν να έχει κανείς δύο πατρίδες;

Είναι. Αν η μία είναι μέρος της άλλης. Π.χ. ένας Eλληνας από την Κρήτη μπορεί να είναι ταυτόχρονα Κρητικός και Eλληνας – μια και η Κρήτη είναι μέρος της Ελλάδας.

Και η Ελλάδα είναι μέρος της Ευρώπης.

Είχα τη μεγάλη τύχη – και μακαρίζω τους γονιούς μου γι’ αυτό – να γεννηθώ δίγλωσσος, να μεγαλώσω τρίγλωσσος και να ολοκληρωθώ τετράγλωσσος.

Γιατί και οι γλώσσες είναι πατρίδες.

Κι αν έχεις ζήσει, διαβάσει, μελετήσει μια γλώσσα σε βάθος, έτσι που αυθόρμητα να σκέπτεσαι σε αυτή, να τη μιλάς σαν τη δική σου, να γνωρίζεις τη λογοτεχνία της, τότε σου ανήκει και της ανήκεις.

Ενα μυστικό για την ενότητα της Ευρώπης είναι η εξάπλωση της γλωσσομάθειας.

Μας ενώνουν οι κοινοί στόχοι, οι κοινές αξίες, η κοινή παράδοση. Μας χωρίζουν τα σύνορα και οι γλώσσες.

Τα σύνορα, στη σωστή στιγμή, τα καταργήσαμε. Τις γλώσσες πρέπει να τις καλλιεργήσουμε. Για να γίνει κάποτε κοινή και η σκέψη.

Ετσι η κοινή παράδοση θα γίνει πιο κοινή. Και οι κοινές αξίες πιο οικουμενικές.

Αν είμαι μία φορά υπερήφανος για τις ελληνικές μου ρίζες, είμαι περισσότερο για την ευρωπαϊκή μου ταυτότητα. Τις ρίζες τις πήρα αυτόματα (αν και χρειάστηκε να τις καλλιεργήσω). Την ταυτότητα χρειάστηκε να τη δημιουργήσουμε: όλοι μαζί.

Εκτός από τις γλώσσες, ταξίδεψα πολύ σε όλες τις γωνιές της Ευρώπης και είδα πως είμαστε όλοι ίδιοι – και στη δουλειά και στην ανάπαυση, ονειρευόμαστε.

Το ότι υπάρχει σήμερα στην υφήλιο μια ένωση κρατών με κοινότητα αρχών και αντιλήψεων, μια όαση δημοκρατίας, ελευθερίας και ισονομίας, είναι ένα θαύμα. Μόνο σαν όραμα μερικών μεγάλων ιδεαλιστών μπορούσε να τη φανταστεί κανείς.

Και θυμάμαι την αγωνία μου το 2015, μήπως δεν κάνει ο Αλέξης την Kolotumba.

Λυπάμαι που ένα κράτος, πρωτοπόρο στους θεσμούς και στις ελευθερίες, σε μια κρίση μικρόψυχου εγωισμού αποσχίστηκε από την ΕΕ. Είμαι βέβαιος πως κάποτε θα επιστρέψει. Θα συνειδητοποιήσει πως δεν έχει πια την Κοινοπολιτεία να τη στηρίζει, πως αντίθετα κινδυνεύει να χάσει και τη δική της ενότητα και να μείνει μόνη σε μια υφήλιο όπου κολοσσοί σαν τις ΗΠΑ και την Κίνα θα κινούν τα νήματα.

Μόνο μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη θα μπορούσε να γίνει ο τρίτος πόλος. Ας είναι καλά ο μεγάλος Κωνσταντίνος Καραμανλής ο οποίος με πιέσεις, επιμονή, σχεδόν εκβιασμούς, έπεισε έναν έναν τους μεγάλους της Ευρώπης να δεχθούν τη μικρή και ανώριμη Ελλάδα στην κοινότητά τους. Εζησα από κοντά τον αγώνα του και θαύμασα το πείσμα και την υπομονή του.

Είναι τόσο όμορφο να κάθεσαι σε ένα καφενείο στο Παρίσι, στη Βιέννη, στη Μαδρίτη, στο Βερολίνο, στο Δουβλίνο και να νιώθεις πως όλοι γύρω είναι συμπατριώτες σου. Πως είσαι η πραγματοποίηση των ονείρων του μεγάλου Ευρωπαίου Βίκτωρα Ουγκώ που είχε ονειρευτεί μια Ευρώπη ενωμένη και δεμένη με ακατάλυτους δεσμούς φιλίας και ομοψυχίας.

Ευρωέλλην πολίτης Δήμου Νικόλαος, χαιρετώ και υπογράφω!