Οιωνοσκόπος δεν είμαι. Ούτε γνωρίζω να ρίχνω τα χαρτιά! Ωστόσο υποπτεύω (όπως έλεγαν οι παλαιοί) ότι σε λιγότερο από έναν μήνα από τώρα η πολιτική σκηνή στην Ελλάδα θα έχει αλλάξει. Και ελπίζουμε προς το καλύτερο. Ομως η επιστροφή σε μια κανονικότητα, η αναστροφή από μια ιδεοληπτικού τύπου διακυβέρνηση σε μια πολιτική, κοινωνική και οικονομική ευταξία, δεν είναι εύκολη. Για έναν κύριο λόγο, όπως κρίνω: η τετραετής εξουσία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν βασίστηκε απλώς σε ποικίλες ιδεοληψίες: εξέθρεψε ένα είδος «πολιτικής» στρεψοδικίας, ενεθάρρυνε μια μορφή μιζεροαναρχίας (ας μου επιτραπεί ο όρος) τόσο στη δημόσια διοίκηση, όσο, πρωτίστως θα έλεγα, στον χώρο της παιδείας. Αν κάποτε στο μέλλον ένας ιστορικός θελήσει να δείξει την αθλιότητα του εκπαιδευτικού μας συστήματος και την κατάλυση κάθε είδους εκπαιδευτικής αξίας και αρετής στα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δεν έχει παρά να προβάλει λίγα λεπτά από τη σκηνή εκείνη όπου αγανακτισμένοι (;) μαθητές και μαθήτριες εισβάλλουν στο γραφείο ενός υπουργού Παιδείας την ώρα που εκείνος κάθεται μπροστά σε ένα τραπέζι βυθισμένος σε μια απερίγραπτη ακαταστασία.
Αυτή η εικόνα της αδιανόητης τσαπατσουλιάς πάνω στο γραφείο ενός υπουργού της ελληνικής Παιδείας, ενώ ολόγυρα συνωστίζονται «εξεγερμένοι» μαθητές και μαθήτριες, συνιστά την επιτομή όλων εκείνων των καταστάσεων που κατάφερε να δημιουργήσει το υπουργείο Παιδείας επί διακυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Προτρέπουμε, λοιπόν, τον μέλλοντα υπουργό Παιδείας (όποιος και αν είναι αυτός) να τοποθετήσει στον τοίχο απέναντι από το γραφείο του μεγεθυσμένη αυτή τη φωτογραφία, την όντως τόσο προσβλητική για την ελληνική παιδεία. Μαθητόκοσμος σε χαβαλέ γύρω από έναν υπουργό τσαπατσούλη («çapaçul», τουρκιστί ο ατημέλητος). Αν επιθυμεί ο νέος υπουργός εκείνος, ας κρεμάσει πίσω του την εικόνα του Χριστού, ή, έστω, των Τριών Ιεραρχών. Ομως το βλέμμα του ας είναι στραμμένο στη φωτογραφία του ακατάστατου υπουργού. Και να στοχάζεται.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
