«Μόνο που στην αρχή βάζαμε αγκαθοφόρα συρματοπλέγματα για να μη βγαίνουν έξω οι αλιτήριοι, τώρα για να μην μπαίνουν μέσα. Δεν τη βρίσκεις ανησυχητική αυτή την εξέλιξη;» ρωτά ο ευκατάστατος κ. Ματθαίου τον Αρη, τον νεαρό ιδιωτικό φύλακα που εργάζεται στο σπίτι του (πισίνα, κήπος, υπηρετικό προσωπικό). Η συζήτησή τους αυτή περί ασφαλείας γίνεται στον απόηχο ενός φαινομενικά ασήμαντου περιστατικού – μια πέτρα θρυμματίζει το βιτρό από το παραθυράκι της σοφίτας -, που έρχεται ωστόσο να πυροδοτήσει την εξέλιξη στην Ημέρα Κυρίου (εκδ. Κάπα Εκδοτική). Το νέο έργο του Γιάννη Τσίρου διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια μιας Κυριακής από το πρωί ως αργά το βράδυ. Λοιπόν, την αμέσως προηγούμενη νύχτα, ποιος πέταξε την πέτρα και με τι κίνητρο; Η κυρία του σπιτιού, η ασταθής και βασανισμένη Ιουλία, φθάνει στο σημείο να υποψιάζεται την επίσης νεαρή οικιακή βοηθό, τη Λένα. Στον πυρήνα της ιστορίας βρίσκεται μια τραγωδία που έχει σημαδέψει την κοινή ζωή του ζεύγους. Προτού την αποκαλύψει, ο έμπειρος συγγραφέας (χτίζοντας την ένταση ακριβώς μέσω αποσιωπήσεων και υπαινιγμών) έχει κατορθώσει να συνδέσει ιδιωτικές υπαρξιακές αγωνίες με τη δυσοίωνη κοινωνική πραγματικότητα (την πολύσημη «επιστροφή της βαρβαρότητας», τις ταξικές ανισότητες, τον ρατσισμό, ακόμη και την οικολογική κρίση). Ο Γιάννης Τσίρος υπηρετεί, θαυμαστά και εδώ, έναν ρεαλισμό που τον σμιλεύει η πικρή συναίσθηση. Το έργο ανέβηκε μεταξύ Μαρτίου και Μαΐου στο θέατρο Σταθμός σε άρτια σκηνοθεσία του Μάνου Καρατζογιάννη. Οι ηθοποιοί Μάξιμος Μουμούρης, Φαίη Ξυλά, Βασίλης Αθανασόπουλος και Αναστασία Παντούση εκτέλεσαν άψογα τους ρόλους τους. Αξίζει να δείτε την παράσταση και από το προσεχές φθινόπωρο.