Είναι σπάνιο μία πεζογράφος με το πρώτο μυθιστόρημά της να μας δώσει έργο πρώτης κατηγορίας. Ο γενικός κανόνας λέει πως η ποίηση είναι η τέχνη της νεότητας και η πεζογραφία της ωριμότητας. Αλλά βεβαίως, υπάρχουν πάντοτε οι εξαιρέσεις. Σ’ αυτές ανήκει η Κλερ Ανταμ, που με το πρώτο της μυθιστόρημα Χρυσό παιδί μπήκε εντυπωσιακά στην πεζογραφία. Δικαίως οι εκδόσεις Gutenberg το ενέταξαν στην εξαίρετη και απαιτητική σειρά τους Aldina.
Βρισκόμαστε στο Τρινιντάντ της δεκαετίας του 1980, όπου μεγάλωσε και η συγγραφέας πριν μεταβεί στα 18 της χρόνια για σπουδές στο Πανεπιστήμιο Μπράουν κι από εκεί στο Λονδίνο όπου και διαμένει. Ο τόπος στα μάτια ενός Δυτικού θα φάνταζε εξωτικός αλλά διαβάζοντας αυτό το ρεαλιστικό και ποιητικό ταυτοχρόνως μυθιστόρημα νιώθουμε μια σπάνια οικειότητα με τους χαρακτήρες και το περιβάλλον. Το Χρυσό παιδί είναι, όπως συμβαίνει συχνά, ένα μυθιστόρημα «χρονολογημένο» αλλά και διαχρονικό ταυτοχρόνως, με σπάνιες ποιότητες που μόνο στα καλά έργα μυθοπλασίας τις διακρίνουμε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
