Παλεύοντας για τη χαμένη εφηβεία μας

Μετράμε δύο χρόνια από τη στιγμή που βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την πανδημία του κορωνοϊού, η οποία μετέβαλε απότομα την καθημερινότητα όλων μας. Εμείς, οι σημερινοί έφηβοι και νέοι, που βρισκόμαστε σε μία σημαντική και εύθραυστη ηλικία, φανήκαμε ιδιαίτερα ευάλωτοι, όχι μόνο απέναντι στον ίδιο τον ιό, αλλά και στις ψυχοκοινωνικές διαστάσεις της πανδημίας. Το κλείσιμο του σχολείου, η μεταφορά της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε ένα ψηφιακό περιβάλλον, η απώλεια της διά ζώσης επαφής με τους φίλους μας και τους συνομηλίκους μας, η αίσθηση ανασφάλειας για το μέλλον, η παρατεταμένη παραμονή στο σπίτι και η ύπαρξη μιας γενικότερης κατάστασης κρίσης μάς γέμισαν άγχος, κατάθλιψη, μοναξιά και ανασφάλεια. Ενα καταθλιπτικό συναίσθημα σκέπασε τις ζωές μας.

Καλέσαμε λοιπόν στο σχολείο μας την ψυχολόγο Μαρία Γούλα, η οποία μας μίλησε για την αρνητική επίδραση της κατάστασης του εγκλεισμού και αυτοπεριορισμού στην ψυχολογία των νέων-εφήβων. Σύμφωνα με την κυρία Γούλα η περίοδος της εφηβείας είναι η περίοδος της κοινωνικοποίησης, της δημιουργίας φιλικών και ερωτικών σχέσεων, της ανεξαρτητοποίησης και της οικοδόμησης ταυτότητας. Δυστυχώς η πανδημία και οι συνθήκες εγκλεισμού αποτέλεσαν ένα «βίαιο φρενάρισμα» σε αυτή τη διαδικασία ωρίμασης.

Το κινητό αποτελεί πλέον για όλους μας «προέκταση του χεριού μας», με τις σχέσεις να δομούνται σε ένα ψηφιακό περιβάλλον και την ταυτότητα να χτίζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι γνωστό ότι στον εικονικό κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης προβάλλονται λανθασμένα και ψευδή πρότυπα, που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και οδηγούν συχνά τους εγκλεισμένους νέους στην υιοθέτηση εσφαλμένων συμπεριφορών. Στα σχεδόν δυόμισι χρόνια καταπίεσης της κοινωνικότητας βρίσκουμε διέξοδο στη δημιουργία απρόσωπων και συχνά επικίνδυνων διαδικτυακών σχέσεων, οι οποίες υποκαθιστούν τον βιωματικό χαρακτήρα των δεσμών στον πραγματικό κόσμο. Διαπλάθουμε έτσι μία επίπλαστη εικόνα του εαυτού μας, της οποίας η προσπάθεια διατήρησης προκαλεί άγχος, καταρρακώνοντας τον ψυχισμό μας. Εμείς, η γενιά της Covid, καλούμαστε έτσι να δείξουμε ψυχικό σθένος και ωριμότητα προκειμένου σύμφωνα και με την τελική παραίνεση της ψυχολόγου κυρίας Γούλα να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να μεταβεί από το στάδιο του πένθους για τη χαμένη ελευθερία μας στην προ Covid εποχή.