Η Ρωσία επανακάμπτει εμφατικά σε Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο. Ας δούμε πιο συγκεκριμένα τις μεθοδικές της κινήσεις για να αντιληφθούμε τα ερείσματά της σε μια περιοχή ειδικού ενδιαφέροντος για ΗΠΑ και ΕΕ.
Εν αρχή, η αποκατάσταση των σχέσεων με την Τουρκία. Παρά τον παραδοσιακό ανταγωνισμό τους, η Μόσχα κατάφερε να «πιάσει τον παλμό» του Ερντογάν, να εκμεταλλευθεί τη δυσπιστία και την απογοήτευσή του απέναντι στη Δύση και να του προσφέρει μια εναλλακτική με όρους προστασίας. Ο τούρκος πρόεδρος αισθάνεται περισσότερο ασφαλής με τη Μόσχα στο πλευρό του, κρίνοντας ότι η συνέπειά της στη στήριξη καθεστώτων όπως του Ασαντ και του Μαδούρο έχει υπάρξει καταλυτική έναντι της πρόθεσης ανατροπής τους από τρίτες χώρες. Μπορεί οι εξελίξεις στη Συρία να έχουν σκαμπανεβάσματα (βλ. Ιντλίμπ, όπου η ζώνη αποκλιμάκωσης που έχουν συμφωνήσει εμφανίζει δυσλειτουργίες και εκατέρωθεν παραβιάσεις), ωστόσο στο εμπόριο, στην ενέργεια και στον τουρισμό οι σχέσεις δείχνουν αγαστές. Μάλιστα, μόλις πριν από δέκα ημέρες, ενώ είχε αναζωπυρωθεί η συζήτηση για την αθέτηση της υπόσχεσης των Ευρωπαίων για κατάργηση των θεωρήσεων βίζας προς το σύνολο των τούρκων πολιτών, ο Πούτιν αποφάσισε – σε αντιδιαστολή με την ΕΕ – την κατάργηση των θεωρήσεων βίζας για Τούρκους μόνο όμως με υπηρεσιακά διαβατήρια (είχαν επιβληθεί σχετικοί περιορισμοί μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού). Συν τω χρόνω η εμπιστοσύνη μεταξύ των προέδρων, αξιωματούχων, επιχειρηματιών αλλά και υπηρεσιών οικοδομείται, χτίζοντας στέρεες βάσεις.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
