Ολα όσα είναι οικογένεια

Τι είναι οικογένεια σήμερα; Ποια σύνθεσή της είναι «αποδεκτή»; Αρκεί μια ματιά γύρω μας για να δώσουμε πολλές απαντήσεις στο πρώτο ερώτημα αλλά και για να διαπιστώσουμε ότι συχνά στην ελληνική κοινωνία δεν θεωρούνται απαραίτητα δόκιμες οι ανταποκρίσεις στο δεύτερο. Βέβαια, είναι στο χέρι των παιδιών να αλλάξουν τον στενόμυαλο κόσμο στον οποίο ήρθαν για να ζήσουν. Στο νέο βιβλίο της Κατρίνας Δημητριάδη-Τσάνταλη «Οικογένεια είναι…» (εκδόσεις Διόπτρα), η συγγραφέας παιδικών βιβλίων σκιαγραφεί πορτρέτα οικογενειών της σημερινής εποχής και ευαισθητοποιεί μικρούς και μεγάλους για την ανοχή και τη συνύπαρξη με το «διαφορετικό», αυτό τέλος πάντων που δεν εμπίπτει στην κατηγορία της παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από συγγραφέας παιδικών βιβλίων, η Κατρίνα Δημητριάδη-Τσάνταλη εργάζεται στην οικογενειακή επιχείρηση, τη γνωστή οινοποιία στην οποία έχει αναλάβει το μάρκετινγκ και την επικοινωνία, ενώ «τρέχει» και ένα μικρό καταφύγιο αδέσποτων ζώων, εκφράζοντας και με αυτόν τον τρόπο την ευαισθησία της.

Τι σας ώθησε να γράψετε ένα βιβλίο με θεματική τού τι είναι η οικογένεια σήμερα; Υπήρξε κάποια συγκεκριμένη αφορμή;

«Γράφω και στο εισαγωγικό μήνυμα του βιβλίου μου πως λαμβάνω αρκετά μηνύματα από γονείς. Κάποια με προβληματίζουν πολύ. Με αφορμή δύο μηνύματα που έλαβα το 2019 στο Ιnstagram μου από δύο μητέρες γράφτηκε το συγκεκριμένο βιβλίο. Η μία πολύ επιθετικά μού εξέφρασε την αντίθεσή της για το Athens Pride και η άλλη πολύ απογοητευμένη μού έγραψε ότι στο πάρτι ενός συμμαθητή της κόρης της είχαν πάει μόνο τρία από τα είκοσι παιδιά της τάξης τους επειδή η μητέρα του παιδιού ήταν «χωρίς σύζυγο και από γειτονική χώρα». Είναι πολύ συχνό το «φαινόμενο» να μην παίρνει πρόσκληση ένα παιδί στο πάρτι κάποιου συμμαθητή του επειδή οι γονείς τού ενός «δεν συμφωνούν» με τη μορφή της οικογένειας του άλλου. Και πραγματικά είναι να σου ξεριζώνουν την ψυχή τέτοιες αντιλήψεις και τέτοιες κινήσεις».

Πιστεύετε ότι η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να δεχτεί δίχως να κρίνει ή να δαιμονοποιεί τα πολλά είδη οικογενειών που υπάρχουν στην εποχή μας;

«Δυστυχώς η κοινωνία μας έχει πολύ εύκολη την κριτική. Ομως πάντα υπάρχει εξέλιξη και θέλω να πιστεύω στην πρόοδο του κόσμου. Οσο άδικο είναι το να βγάζει κάποιος συμπεράσματα για έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζει, απλώς επειδή είδε, άκουσε, διάβασε κάτι… τόσο  απαράδεκτη είναι και η κριτική, ιδίως για κάτι τόσο σημαντικό και ιερό όπως η οικογένεια. Ισως αρκεί να αναρωτηθεί ο καθένας  μας: «Ποιος είμαι εγώ για να κρίνω, να υποδείξω στον άλλο άνθρωπο πώς να αγαπήσει, πώς να δημιουργήσει την οικογένειά του, πώς να ζήσει τη ζωή του;»».

Μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας να κάνει οικογένεια με έναν τρόπο που διαφέρει από εκείνον της πλειονότητας των Ελλήνων;

«Μάλλον και μόνο που δεν με αφορά ο γάμος σαν διαδικασία αρκεί για να απαντήσω στην ερώτησή σας. Θα ήθελα να κάνω οικογένεια όταν έρθει η ώρα, όμως ειλικρινά δεν με απασχολεί ο γάμος. Οχι ότι δεν πιστεύω… Ομως και πάλι η πίστη είναι κάτι πολύ προσωπικό. Στο κομμάτι της οικογένειας πιστεύω ότι αρκεί να υπάρχουν αγάπη, επικοινωνία και κάποια κοινά όνειρα. Επίσης, ειδικά μετά τα εθελοντικά ταξίδια με την ActionΑid, η υιοθεσία ενός παιδιού είναι έντονα στο μυαλό μου».

Με ποιους τρόπους μπορεί ένας ενήλικος να εισέλθει στον κόσμο της παιδικής φαντασίας και να καταφέρει να μιλήσει στα παιδιά;

«Εγώ επιλέγω το θέμα το οποίο θέλω να αναπτύξω, τα μηνύματα που θέλω να περάσω, διαβάζω αρκετά κείμενα ειδικών και τέλος αφήνω την καρδιά μου και τη φαντασία μου να μιλήσουν με όσο πιο απλά λογάκια γίνεται».

Ποιο πιστεύετε ότι είναι το θέμα το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί την απόλυτη προτεραιότητα για την ευαισθητοποίηση των παιδιών;

«Τα παιδιά σήμερα καλούνται να διαθέτουν αρκετά υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη και έχουν πολλές ευθύνες. Εχουν γεννηθεί σε έναν πλανήτη με τρομερές ανάγκες και σε σημείο που τα πράγματα έχουν δυσκολέψει αρκετά. Το περιβάλλον είναι καίριας σημασίας, είναι αδιανόητο οι γονείς να μην έχουν επιλέξει έναν πιο βιώσιμο τρόπο ζωής τη στιγμή που οι επιστήμονες φωνάζουν πως όταν τα παιδιά τους θα φτάσουν σε ηλικία 30 ετών ίσως να μην μπορούν να χαρούν μια θάλασσα χωρίς πλαστικά και η τροφή τους να είναι κυρίως μικροπλαστικά και αντιβιώσεις. Δεν είναι ταινία επιστημονικής φαντασίας, είναι η πραγματικότητά μας. Επίσης, το λεγόμενο «αποτύπωμα άνθρακα» του καθενός είναι σοβαρή υπόθεση και φυσικά ο τρόπος που φερόμαστε στα ζώα και η εμπορευματοποίησή τους, η οποία είναι πια εκτός ελέγχου. Ακόμη, η αποξένωση των ανθρώπων, με όλα όσα συνεπάγεται, είναι μάλλον τρομακτική. Ναι, έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε, ειδικά οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί».

Θυμάστε τα βιβλία που είχατε ως παιδί; Ποιο ήταν το αγαπημένο σας;

«Λάτρευα ό,τι είχε να κάνει με ζωάκια. Από το να έβλεπα εικόνες και όμορφες ζωγραφιές μέχρι όλων των ειδών τις ιστορίες στις οποίες τα ζώα είχαν φωνή και δικό τους κόσμο».

Εχετε ακόμη το μικρό καταφύγιο για αδέσποτα; Πότε και γιατί θελήσατε να το δημιουργήσετε;

«Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να φροντίζει αδέσποτα, και αυτό επειδή και οι γονείς μου είναι έτσι. Το καταφύγιο Α little Shelter, το οποίο βρίσκεται σε ιδιωτικό χώρο στο Πολυδένδρι Αττικής, τώρα πήρε μορφή μη κερδοσκοπικού οργανισμού και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό. Εύχομαι να βοηθήσουμε όσο περισσότερα ζωάκια γίνεται να θεραπευτούν και να τους δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή τους με φροντίδα και αγάπη».

Τι σημαίνει για εσάς το οικογενειακό σας επίθετο; Είναι ευθύνη, βάρος, υποχρέωση ή μια κληρονομιά που σας έχει βοηθήσει να αποκτήσετε εφόδια στη ζωή;

«Ολα! Οι λέξεις «βάρος» και «υποχρεώσεις» είναι αρκετά έντονες στη ζωή μου, όμως ταυτόχρονα νιώθω πολύ ευγνώμων και πολύ τυχερή. Είναι πολύ ρηχό και άδικο να πιστεύει κανείς πως επειδή δεν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα σε μια οικογένεια, αυτή η οικογένεια δεν έχει τα θέματά της. Με το που συστήνεσαι και ο συνομιλητής σου γνωρίζει το επίθετό σου, δυστυχώς βγάζει αμέσως τα δικά του συμπεράσματα. Από την άλλη, με τιμά που έχω ένα όνομα το οποίο «συντροφεύει» χρόνια τώρα τους Ελληνες στα καθημερινά τους τραπέζια, στις χαρές και στις δύσκολες μέρες που θες να πιείς ένα κρασάκι να χαλαρώσεις. Εγώ προσωπικά σαν Κατρίνα και όχι μόνο σαν Τσάνταλη, εύχομαι να καταφέρω να αφήσω το δικό μου αποτύπωμα».