Ο Νίκος Μαστοράκης αγαπάει το θέατρο, αγαπάει και τα ταξίδια. Ισως γιατί και το θέατρο ένα ταξίδι είναι, όπως κι η ζωή. Σκηνοθέτης λεπτών αποχρώσεων και υψηλών απαιτήσεων, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους άλλους, καταπιάνεται τώρα με ένα δύσκολο έργο: Το «Πριν την αποχώρηση» του Τόμας Μπέρνχαρντ φέρνει στην επιφάνεια το θέμα του φασισμού, μέσα από την ακραία και αρρωστημένη σχέση τριών αδελφών. Αλλά η συζήτηση μαζί του ξεκίνησε από αλλού… «Πιστεύω ότι οι άνθρωποι πρέπει να ανταποκρίνονται με έναν τρόπο στην ηλικία τους. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποια στιγμή συνταξιοδοτούνται. Αυτό δεν ισχύει για τη δουλειά μας, με τη στενή έννοια του όρου, αλλά το λέω και για μένα. Αισθάνομαι, χονδρικά, πως ό,τι ήταν να κάνω, το έκανα. Τόσα χρόνια στο θέατρο, επέρχεται και μια κούραση. Οταν δεν υπάρχουν ενδιαφέρουσες προτάσεις, προτιμώ να μην κάνω τίποτα».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
