Νταβός 2019. Διαβάσαμε και είδαμε στο Διαδίκτυο πολλές και ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις, συζητήσεις και ομιλίες. Στην ετήσια συνεύρεση των ισχυρών από την πολιτική, επιστημονική και επιχειρηματική κοινότητα που έδωσαν και πάλι το «παρών» στο χιονισμένο χωριό. Η γενική αποτίμηση από τα ΜΜΕ υπήρξε αρνητική. Κι αυτό όχι μόνο από τις ηχηρές απουσίες. Τα τρία προηγούμενα χρόνια σφραγίστηκαν με ομιλίες όπως αυτή του ινδού πρωθυπουργού (2018) για το όραμα της Ινδίας που προαλείφεται να καταλάβει την πρώτη θέση πληθυσμιακά και μια από τις πέντε ισχυρότερες οικονομικά χώρες. Του προέδρου της Κίνας Σι Τζιπίνγκ (2017) που εμφανίστηκε ως ο υπέρμαχος της παγκοσμιοποίησης, και του οικοδεσπότη καθηγητή Σβαμπ (2016) που έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για τη νέα ανατρεπτική εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης. Αυτή τη χρονιά η γενική εικόνα ήταν απογοητευτική. Εδινε την εντύπωση ότι το «Νταβός» πνέει τα λοίσθια. Φόβος για το μέλλον, ενοχή για τα ευρήματα της Oxfam – μια χούφτα άνθρωποι κερδίζουν όσα 3,5 δισ. συνανθρώπων μας – και κατήφεια από δημοσιεύματα για την προσγείωση εκατοντάδων εταιρικών ή προσωπικών τζετ.
Αυτά όλα όμως τα έχετε διαβάσει λίγο-πολύ. Σήμερα θα ασχοληθούμε με το να εντοπίσουμε στοιχεία από την ετήσια έρευνα του 2019 που διενεργεί η PwC από το 1997, και που σε έναν βαθμό εξηγεί τον χαρακτηρισμό ως «απαισιόδοξο» για το κλίμα που επικρατεί στις μεγάλες επιχειρήσεις και στην οποία συμμετέχουν εκατοντάδες CEO’s από όλες τις περιοχές του κόσμου και από όλους τους κλάδους της οικονομίας. Τις προβλέψεις τους για το μέλλον των επιχειρήσεών τους, την παγκόσμια και την εταιρική ανάπτυξη και τις αδυναμίες που αντιμετωπίζει ο επιχειρηματικός κόσμος. Επενδύσεις, θέσεις εργασίας και δεξιότητες αποτελούν το επίκεντρο των προβληματισμών τους. Ας δούμε όμως μερικά ευρήματα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
