To 1981 o κολομβιανός συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (Gabriel-garcia Marquez) έδωσε μια συνέντευξη στην ισπανική εφημερίδα «El Pais» (η οποία επανακυκλοφόρησε πρόσφατα). Μιλώντας για την αισθητική του μαγικού ρεαλισμού ο οποίος χαρακτηρίζει τα έργα του δεν μπόρεσε να μην αναφερθεί στη «δυσανάλογη πραγματικότητα» της Λατινικής Αμερικής την οποία ένας Ευρωπαίος αδυνατεί να συλλάβει. Κατά τον Μάρκες όλα είναι μεγεθυσμένα στη Λατινική Αμερική και κάποιος που θεωρεί καταιγίδα τις βροχές που συνοδεύονται από αστραπές δεν είναι δυνατόν να φανταστεί τη δύναμη των τροπικών τυφώνων. Ομοίως, κάποιος που θεωρεί τον Δούναβη έναν μακρύ ποταμό, δεν είναι δυνατόν να νιώσει την απεραντότητα του Αμαζονίου.
Η απεραντότητα του τροπικού δάσους του Αμαζονίου έχει γίνει σημαντικά μικρότερη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 μέχρι σήμερα. Και μια διαφορετική οπτική των πραγμάτων βρίσκεται στο επίκεντρο της διαμάχης που έχει εδώ και μερικούς μήνες ξεσπάσει μεταξύ των επιστημόνων και της κυβέρνησης της Βραζιλίας, μόνο που στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι θέμα αισθητικής. Είναι θέμα το οποίο θα μπορούσε να περιγραφεί ως «λαϊκισμός εναντίον επιστήμης». Ο πρόεδρος της χώρας, Ζαΐχ Μπολσονάρου (Jair Bolsonaro), εξελέγη έχοντας στο πρόγραμμά του να εκχερσώσει μεγάλες εκτάσεις του τροπικού δάσους του Αμαζονίου προκειμένου αυτές να καλλιεργηθούν (κυρίως φυτεύοντας σόγια), αδιαφορώντας για τις παγκόσμιες περιβαλλοντικές συνέπειες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
