Ο Βαγγέλης Μπέκας (Πρέβεζα, 1976) εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα Το 13ο υπόγειο το 2009. Εκτοτε, σιγά-σιγά, με χαμηλούς ρυθμούς, βλέπουμε πως έχουν βελτιωθεί το στυλ της γραφής του, η αφηγηματική του δεινότητα, αλλά και τα θεματικά του ενδιαφέροντα. Το μυθιστόρημά του Παγωμένα πέλματα (εκδ. Ψυχογιός) φανερώνει ωριμότητα στην επεξεργασία του κειμένου του και προσπάθεια για την αποφυγή φλυαριών – χαρακτηριστικό στοιχείο των συγγραφέων που επιδιώκουν να εκδώσουν ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα-τούβλο. Σε αυτά τα θετικά πρέπει να προσθέσουμε και κάτι αρνητικό. Οπως συμβαίνει με τα μυθιστορήματα και άλλων ελλήνων συγγραφέων της γενιάς του, έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τους σκανδιναβούς ομοτέχνους του, όχι μόνο στον τρόπο αφήγησης, μα και στην αρχιτεκτονική της. Κατά συνέπεια, οι αναγνώστες μεγαλύτερων ηλικιών που έχουν μεγαλώσει με τα έργα του Ζορζ Σιμενόν, της Αγκαθα Κρίστι, του Ντάσιελ Χάμετ, του Ρέιμοντ Τσάντλερ, του Γιάννη Μαρή ή του Αντρέα Καμιλέρι ενδεχομένως να ενοχληθούν. Για παράδειγμα, γιατί το παρόν μυθιστόρημα αρχίζει με έναν αινιγματικό πρόλογο, όπου μια γυναίκα, χωρίς όνομα, περιγράφει μια βίαιη σκηνή σ’ ένα κρεβάτι και καταλήγει με τη φράση «Με αρπάζει απ’ τον λαιμό»;
Αρχικά, ένας από τους βασικούς ήρωες, ο Θωμάς Δήμου, πρώην δημοσιογράφος και νυν ιδιωτικός ερευνητής, μιλάει για τη γυναίκα του τη Μαίρη, την κόρη του τη Ματίνα και ένα περίστροφο που κρύβει σε ένα συρτάρι. Ακολουθεί η βασική ηρωίδα, η Σοφία Μήτση, η οποία, «Δύο εβδομάδες πριν», βρίσκεται στη ΓΑΔΑ της λεωφόρου Αλεξάνδρας και εξιστορεί τις εντυπώσεις από το καινούργιο της πόστο, στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών, ενώ θυμάται τη ζωή της στη Λευκάδα, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε – καταπιέζεται ελαφρώς από τη μαμά της. Αυτά τα δύο πρόσωπα των οποίων οι αφηγήσεις εναλλάσσονται διηγούνται τα πεπραγμένα των ενασχολήσεών τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
