Ενα από τα καλά της στρατιωτικής θητείας είναι πως για ένα διάστημα συμβιώνεις με ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες δεν θα βρισκόσαστε ποτέ. Εχεις την ίδια καθημερινότητα, τον κοινό χρόνο, την ανάγκη της συνεργασίας και δημιουργούνται κώδικες, καταδικασμένοι να ζήσουν όσο λίγοι μήνες, αλλά απαραίτητοι και πολλές φορές χρήσιμοι. Η αναγκαστική παρέα με ανθρώπους που δεν θα ήταν οι πρώτες επιλογές σου, οι προορισμένες να τελειώσουν γρήγορα σχέσεις, σε ξεβολεύουν από συμπεριφορές και μοτίβα, σε υποβάλλουν σε δοκιμασίες που διευρύνουν την περίμετρό σου, μαθαίνεις πράγματα για σένα που δεν τα φανταζόσουν. Οχι απαραίτητα θετικά.
Κάτι παρεμφερές συμβαίνει και με τους γονείς των συμμαθητών των παιδιών σου. Βέβαια για κάποιον ανεξήγητο λόγο, οι κολλητοί που επιλέγουν τα παιδιά σου, έχουν γονείς που τα βρίσκετε αμέσως. Δεν ξέρω τι σόι συνωμοσία είναι αυτή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
