Τελικά, ευτυχώς, στην επέτειο της αντιφασιστικής νίκης της 9ης Μαΐου ο Πούτιν δεν ανακοίνωσε τη συντέλεια του κόσμου, ούτε τη νίκη στο Ντονμπάς που δεν έχει επιτευχθεί. Μάλλον είχαμε μια επανάληψη του διαγγέλματος της 24ης Φεβρουαρίου, στο οποίο είχε προαναγγείλει την εισβολή στην Ουκρανία. Τώρα εστίασε στο να δικαιολογήσει την εισβολή του παραλληλίζοντας την 9η Μαΐου με την «επιχείρηση απελευθέρωσης» της Ουκρανίας από τους ναζί. Τον Φεβρουάριο είχε σταθεί στο «σφάλμα» του Λένιν να θεωρήσει ως ξεχωριστή εθνότητα τους Ουκρανούς και να τους δώσει καθεστώς αυτονομίας. Είναι εμφανές πως ο ρώσος δικτάτορας δεν θα διστάσει να ακολουθήσει τους δρόμους του σοβιετικού δικτάτορα προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία.
Στο βιβλίο του εξαιρετικού ουκρανού συγγραφέα Αντρέι Κούρκοφ «Γκρίζες μέλισσες» (σε μετάφραση του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη – εκδόσεις Καστανιώτη) ο Ουκρανός Σεργκέι Σεργκέγιτς ζει μόνος με τον ρωσόφιλο συμμαθητή του Πάσκα σε ένα κατεστραμμένο χωρίς ηλεκτρικό εδώ και τρία χρόνια χωριό, το οποίο βρίσκεται στην «γκρίζα ζώνη» ανάμεσα στην Ουκρανία και στη «Λαϊκή Δημοκρατία» του Ντονιέτσκ. Ο Σεργκέγιτς ζει στην οδό Λένιν και ο Πάσκα στην οδό που έχει το όνομα του μεγάλου ουκρανού ποιητή Ταράς Σεφτσένκο. Μια μέρα ο Σεργκέι αποφασίζει να αφαιρέσει τις πινακίδες του Λένιν από τον δρόμο του και να κολλήσει αυτές του Σεφτσένκο, ενώ αυτές του Λένιν τις κολλά στον γειτονικό δρόμο, του Πάσκα. Δικαιολογεί την πράξη του λέγοντας: «Οι ποιητές είναι άκακοι άνθρωποι. Οχι σαν τους πολιτικούς. Τώρα θα ζω στην οδό Σεφτσένκο». Ο πολιτικός Λένιν, την πινακίδα του οποίου αφαίρεσε ο Σεργκέι, ήταν ένας δικτάτορας που έχτισε τον μύθο του με ψέματα. Ο Πούτιν τον ακολουθεί πιστά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
