Ο θρίαμβος του συμπονετικού σοσιαλισμού

Η σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης που έχει αναπτύξει η Τζασίντα Αρντερν με τους πολίτες της Νέας Ζηλανδίας, που ξεκίνησε εντελώς απρόσμενα το 2017, όταν κλήθηκε να αναλάβει τα ηνία σε ηλικία μόλις 37 ετών για να αρθεί το αδιέξοδο μετά τις βουλευτικές εκλογές, επισφραγίστηκε πανηγυρικά το περασμένο Σάββατο, οπότε και οι Νεοζηλανδοί, όπως κάθε τρία χρόνια, προσήλθαν στην κάλπη για να αναδείξουν το νέο τους κοινοβούλιο.

Μεγαλύτερο ποσοστό κόμματος από το 1951

Με «το καλύτερο αποτέλεσμα που έχει πετύχει οποιοδήποτε κόμμα από το 1951», όπως τονίζει ο «Economist», και ποσοστό 49,1% το Εργατικό Κόμμα της Αρντερν κατατρόπωσε το αντιπολιτευόμενο κεντροδεξιό Εθνικό Κόμμα, που συγκέντρωσε μόλις 27% (από 44% στην προηγούμενη αναμέτρηση). Εξασφαλίζει 64 από τις 120 έδρες στο κοινοβούλιο.

Δεν υπήρξε ούτε ένα κομμάτι του εκλογικού χάρτη που δεν βάφτηκε κόκκινο, και αυτό σημαίνει ότι θα μπορέσει άνετα να σχηματίσει την πρώτη μονοκομματική κυβέρνηση από το 1996, χρονιά που η χώρα υιοθέτησε το σύστημα της αναλογικής εκπροσώπησης.

Στόχος της Αρντερν είναι να μεταμορφώσει, όπως έχει υποσχεθεί, τη χώρα των πέντε εκατομμυρίων κατοίκων, κάτι που δεν κατάφερε να φέρει σε πέρας τα προηγούμενα χρόνια, δεδομένου ότι μοιραζόταν την εξουσία με το εθνικιστικό κόμμα Πρώτα η Νέα Ζηλανδία.

Αμέσως μετά τη σαρωτική επικράτησή της, η ίδια δήλωσε στους συμπατριώτες της ότι «δεν θεωρούμε δεδομένη τη στήριξή σας. Σας υπόσχομαι ότι θα είμαστε ένα κόμμα που κυβερνάει για κάθε Νεοζηλανδό», από τους πιο πλούσιους ψηφοφόρους των αστικών περιοχών ως τους συντηρητικούς συμπολίτες της των αγροτικών περιοχών που την πίστεψαν και έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στο κόμμα της.

Για τους Εργατικούς είναι μια τεράστια νίκη. Είναι όμως πρωτίστως για την ίδια προσωπικά, καθότι κατάφερε να οδηγήσει το πλοίο μέσα από δύσκολες τρικυμίες: μια από τις χειρότερες τρομοκρατικές επιθέσεις στη σύγχρονη Ιστορία σε δυο μουσουλμανικά τεμένη στο Κράιστσερτς με 51 νεκρούς και ισάριθμους τραυματίες τον Μάρτιο του 2019, την έκρηξη του ηφαιστείου στο νησί Γουάιτ με 18 νεκρούς τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, αλλά και την πανδημία του κορωνοϊού.

Η αντιμετώπιση
της πανδημίας

Εγχώριοι παρατηρητές χαρακτήρισαν τις εκλογές αυτές ως ένα άτυπο δημοψήφισμα της πανδημίας το οποίο κέρδισε η Αρντερν με τη δυναμική και αποτελεσματική διαχείρισή της. Σήμερα η Νέα Ζηλανδία καταγράφει σχεδόν 1.500 κρούσματα και μόνο 25 θανάτους.

«Οι ψηφοφόροι αντάμειψαν την κυβέρνηση της Αρντερν για την επιτυχία της στον περιορισμό της εξάπλωσης του κορωνοϊού και για την ενίσχυση της οικονομίας, η οποία απέτρεψε την απώλεια θέσεων εργασίας και το κλείσιμο των επιχειρήσεων» γράφει ο Στίβεν Ράιτ της «Wall Street Journal». Δεν ήταν όμως μόνο αυτό.

Το στυλ ηγεσίας της, συμπονετικό, ανθρώπινο και προοδευτικό ταυτόχρονα, αφού κατάφερε να συνδυάσει τα πρωθυπουργικά της καθήκοντα με τη μητρότητα, είναι και το μεγάλο της χάρισμα. Αυτό δηλαδή που την έχει φέρει κοντά στον μέσο ψηφοφόρο, καθιστώντας την ως «την πιο δημοφιλή πρωθυπουργό της Νέας Ζηλανδίας – και αν όχι από πάντα, τουλάχιστον εδώ και πολλές γενιές» όπως σχολιάζουν οι «New York Times», αναφέροντας ότι «το πρόσωπό της έχει κοσμήσει εξώφυλλα περιοδικών σε όλον τον κόσμο και πως το στυλ ηγεσίας της έχει γίνει αντικείμενο μελέτης από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ».

Πολιτική και στάση «αντι-Τράμπ»

Συχνά η 40χρονη πολιτικός παρακάμπτει τα παραδοσιακά Μέσα και απευθύνεται μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, με ζωντανά βίντεο σε Facebook και Instagram, όπως ο Ντόναλντ Τραμπ. Ωστόσο, η Αρντερν δεν τα μισεί, ούτε τα εχθρεύεται, απλά προτιμάει να επικοινωνεί απευθείας με τους υποστηρικτές της. Για την ακρίβεια, η ουσία της πολιτικής της, της στάσης της και της ιδιοσυγκρασίας της είναι ακριβώς αντίθετη από αυτές του αμερικανού προέδρου, εξ ου την αποκαλούν «αντι-Τράμπ».

Η επανεκλογή της, όπως σχολιάζει στη «Wall Street Journal» ο πολιτικός αναλυτής στο Πανεπιστήμιο της Βικτόρια Τζακ Βόουλς, «ενδέχεται να ισχυροποιήσει το Εργατικό Κόμμα ως κόμμα εξουσίας για δύο ακόμη θητείες, επιτρέποντάς του να μετατοπιστεί περισσότερο από τη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική που κυριάρχησε στη σκέψη των υπευθύνων χάραξης πολιτικής στη Νέα Ζηλανδία και σε άλλες δυτικές χώρες από τη δεκαετία του 1980».

Η απειλή της ύφεσης

Η εξίσωση της οικονομίας αναμένεται δύσκολη, με δεδομένο ότι η Νέα Ζηλανδία βρίσκεται σε ύφεση για πρώτη φορά εδώ και έντεκα χρόνια. Η Αρντερν θα χρειαστεί να δουλέψει σκληρά πάνω στα ζητήματα της οικονομίας και δεν χωρεί αμφιβολία ότι θα χρειαστεί να εκπονήσει ένα συνεκτικό σχέδιο που να περιέχει στοχευμένα μέτρα και μεταρρυθμίσεις σε τομείς όπως η ενέργεια, η ανταγω-νιστικότητα και η απασχόληση.

Κοινωνία ίσων ευκαιριών, χωρίς διαχωρισμούς

Η εικόνα της Τζασίντα Αρντερν στο επιβλητικό κτίριο του ΟΗΕ στη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης με τη νεογέννητη κόρη της αγκαλιά (φωτογραφία), καταρρίπτοντας στερεότυπα δεκαετιών για τον ρόλο της γυναίκας, η συμμετοχή της στην παρέλαση της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ, η στήριξή της στους ιθαγενείς Μαορί που γνώρισαν για χρόνια την καταπίεση από τους αποικιοκράτες Ευρωπαίους, το πάθος της για τη διάσωση του πλανήτη, για την ισότητα των δύο φύλων, είναι χαρακτηριστικά δείγματα μιας νέας πολιτικής αντίληψης που καταρρίπτει τους διαχωρισμούς, με στόχο μια κοινωνία ίσων ευκαιριών για όλους. Οχι τυχαία, το περιοδικό «Fortune» την έχει συμπεριλάβει στη λίστα με τους ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον πλανήτη.

Μια διαφορετική πολιτικός

Το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ έχει ασχοληθεί εκτενώς με την ηγεσία της Αρντερν, στο επίκεντρο της οποίας είναι πάντα ο άνθρωπος: από την πανδημία του κορωνοϊού όπου έσκυψε πάνω από την κρίση με ειλικρίνεια και ευελιξία, έδειξε εμπιστοσύνη στους ειδικούς, πήρε γενναίες και δύσκολες αποφάσεις, προτάσσοντας το κοινό καλό, ακόμη και αν αυτό ήταν σε βάρος της, ως τις μεγάλες τραγωδίες. Στο Κράιστσερτς βρέθηκε στον τόπο των τρομοκρατικών επιθέσεων από την πρώτη στιγμή. Ντυμένη με μαύρο μαντίλι στο κεφάλι, ως ένδειξη σεβασμού στους νεκρούς μουσουλμάνους, πήρε αγκαλιά τους συγγενείς των θυμάτων, τους κράτησε το χέρι, τους ψιθύρισε λόγια αγάπης. Η λέξη «συμπόνια» έγινε συνώνυμη με το όνομά της. Αναλυτές τη χαρακτήρισαν τότε «μητέρα του έθνους». Εδειξε όμως και μεγάλη αποφασιστικότητα, καθώς σε χρόνο ρεκόρ άλλαξε τους νόμους περί οπλοκατοχής ώστε να μη συμβεί ποτέ ξανά κάτι ανάλογο στη χώρα.